جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: برای بیش از سی سال، رابرت آئودی آثار مهمی در اخلاق، معرفت شناسی و تئوری عمل ارائه کرده است. این جلد شامل سیزده مقاله انتقادی جدید درباره آئودی توسط گروهی برجسته از نویسندگان است: فرد آدامز، ویلیام آلستون، لارنس بون ژور، راجر کریسپ، الیزابت فریکر، برنارد گرت، توماس هورکا، هیو مک کان، آل مله، والتر سینوت-آرمسترانگ، رایمو تووملا. ، کندیس وگلر و تیموتی ویلیامسون. مقاله مقدماتی آئودی یک نمای کلی موضوعی ارائه می دهد که دیدگاه های او را در زمینه اخلاق، معرفت شناسی و فلسفه عمل به هم مرتبط می کند. این جلد با مقاله پاسخ جامع او به پایان می رسد که گفت و گوی روشنگرانه ای را با همه منتقدان او ارائه می دهد و اغلب کارهای قبلی او را گسترش می دهد.

ترجمه ماشینی : سه مقاله تلفیقی این پایان نامه به جایگاه معرفتی شهود اخلاقی می پردازد. مقاله اول به نفع شهودگرایی اخلاقی معتدل استدلال می کند، این دیدگاه که در حالی که هر معرفت شناسی اخلاقی موفقی باید حداقل تا حدی شهودگرا باشد، باید شهودها را نیز خطاپذیر بداند. این امر با ترکیب آثار رابرت آئودی و جورج بیلر در دیدگاهی از شهود اخلاقی انجام می شود که می تواند بر برخی مخالفت های عمده معاصر علیه شهودگرایی، به ویژه از خیابان شارون و پیتر سینگر غلبه کند. مقاله بعدی با به کارگیری اخلاق فمینیستی و معرفت شناسی اخلاقی، اعتراض قوی تری به شهودگرایی مطرح می کند تا پیشنهاد کند که نیروهای اجتماعی قدرتمند توانایی ما را برای تشخیص شهودهای اشتباه از شهودهای قابل اعتماد، مختل می کنند. این ایراد با استدلالی بر اساس کار میشل مودی آدامز و چشایر کالهون به این موضوع پرداخته می شود که امکان دانش اخلاقی و مسئولیت حاصله به ما امکان می دهد ظرفیت ایجاد این تمایز مهم بین شهودها را حفظ کنیم. با این وجود، همانطور که جورج شر استدلال می کند، هنوز دلیلی وجود دارد که فکر کنیم شهودهایی که برای شکل دادن و توجیه باورهای اخلاقی خود به آنها تکیه می کنیم، حاوی اشتباهات مهمی است که بر قابلیت اطمینان قضاوت های اخلاقی ناشی از ما تأثیر منفی می گذارد. این مشکل اصلی، یعنی تشخیص شهود اخلاقی مفید از مضر، موضوع مقاله سوم است. هنری سیدگویک تلاش کرد برای این منظور رویه‌ای را در کتاب روش‌های اخلاق ایجاد کند و چهار معیار اصلی را مطرح کند که تحقق آنها بالاترین سطح ممکن را از اطمینان به یک شهود می‌دهد. چهار آزمون Sidgwick اساساً با ارجاع به دانش فمینیستی معاصر ارزیابی می‌شوند، و اگرچه شروع امیدوارکننده‌ای برای معرفت‌شناسی اخلاقی شهودگرای سخت‌گیرانه هستند، اما از جهات مختلفی نیز می‌خواهند. این مقاله وضعیت معرفتی آزمون‌های Sidgwick را با یک نظریه ترکیبی Sidgwickian-feminist بهبود می‌بخشد، و آزمون‌های او را به‌عنوان ارزش‌هایی که باید رعایت شوند، اما انعطاف‌پذیری و حتی تنش را امکان‌پذیر می‌سازند، دوباره تفسیر می‌کند. در حالی که این رویکرد ممکن است نتواند همان سطح اطمینان سیدگویک را به ارمغان آورد، اما بیشتر به پیچیدگی ها و ظرایف معرفت شناسی اخلاقی قابل اعتمادتر احترام می گذارد.

بحث و پرسش از چیستی و چگونگی فرآیند دانستن و معرفت، به عنوان زمینه‌ای فلسفی از دیرباز در نوشتارهای کهن فلسفی مورد توجه بوده است اما معرفت‌شناسی در شکل معاصر و امروزی آن به عنوان یک تخصص فلسفی و حوزه‌ای پژوهشی مورد توجه قرار گرفته و به طور خاص معرفت انسانی و شرایط دست‌یابی به آن را بررسی می‌کند. معرفت در این معنا با مسائل دیگری چون صدق و کذب، توجیه، باور، تحلیل درونی و بیرونی پدیده معرفت، اعتماد، شکاکیت و مفاهیم دیگری و از جمله یقین مرتبط است. یقین به عنوان کیفیت معرفتی ویژه‌ای میان انسان به عنوان شناسنده و موضوع شناخت، موضوع پژوهشی این رساله است که در بستری تطبیقی میان دو فضای فکری معرفت‌شناسی معاصر غرب و فلسفه‌ی معاصر اسلامی بررسی شده است. فیلسوف اسلامی معاصر، علامه سیدمحمدحسین طباطبایی یقین را حد اعلای معرفت دانسته و با تکیه بر تبیین وجودشناختی از فرآیند معرفت، یقین را از طرق مختلف مفهومی و حصولی و غیرمفهومی و حضوری، قابل دست‌یابی می‌داند. رابرت آئودی فیلسوف دین و معرفت‌شناس حاضر و مشهور امریکایی یقین را به تبعیت از دیدگاه دوگانه‌انگار خود به موضوع معرفت‌شناسی، با تلاقی معرفت غیریقینی با توجیه قطعی توضیح می‌دهد و برتری یقین بر معرفت را با افزونه‌ی توجیهی توضیح می‌دهد. به طور خلاصه نگرش علامه طباطبایی با عنایت ویژه به تبیین‌ وجودی جریان علم، معرفت را در فضایی فرامفهومی تعریف کرده و پرسش‌ از چیستی و چگونگی معرفت را با تکیه بر همین داشته‌های هستی‌شناسانه به نحوی تبیین نموده است که محدود به معرفت فروکاسته به مفهوم و زبان انسانی نباشد. از سوی دیگر رابرت آئودی ظرفیت توضیحی معرفت‌شناسی‌اش را بر دو مسیر موازی بحث از معرفت و توجیه و گسترش مفهومی توجیه معرفتی، افزایش داده است و بسیاری از اختلافات را با تفکیک امور مربوط به هر یک از توجیه و معرفت و برگزیدن راهی میانه و معتدل در معرفت‌شناسی مدیریت کرده است. در بررسی تطبیقی آرای معرفت‌شناسی دو متفکر، در حوزه هایی چون امکان معرفت و رئالیسم معرفتی، مبناگروی در ساختار معرفت و امکان حصول معرفت از طرق غیرمفهومی شباهت‌هایی دیده می‌شود لیکن به لحاظ عنایت به وجودشناسی معرفت و تحلیل آن، توجه به توجیه معرفت‌شناختی، عرصه‌ و اقسام معرفت و به ویژه‌ راه های حصول معرفت یقینی تفاوت‌هایی وجود دارد.

نقض خودآیینی اخلاق و معضل بی‌دلیلی‌ (دل‌بخواهی‌گری‌‌) دو مشکل عمدۀ‌ نظریۀ فرمان الهی است. آئودی مدّعی است که با پذیرش مبنایی پیشینی برای نظریۀ فرمان الهی می‌تواند به هر دو مشکل پاسخ دهد. بنابر دیدگاه آئودی، ویژگیِ «الزام» با ویژگیِ الهیاتیِ «فرمان‌پذیری»‌ این‌همان است؛ اما هر دوی این ویژگی‌ها‌ بر ویژگی‌های‌ غیراخلاقی (طبیعی) مبتنی هستند. ابتنای ویژگی‌های‌ اخلاقی (الهیاتی) بر ویژگی‌های‌ طبیعی پیشینی و ضروری است. درنتیجۀ چنین رابطه‌ای‌، اصول بنیادین اخلاق حقایقی ضروری به شمار می‌آیند‌ و حقایق ضروری به خواستِ خداوند متعیّن نمی‌شوند‌. این سخن بدین معناست که شناخت مفاهیم اخلاقی، مستقل از مفاهیم الهیاتی، امکان‌پذیر‌ است. در این مقاله تلاش شده است تا نشان داده شود که نظریۀ فرمان الهیِ آئودی با آزادانه‌دانستنِ فرمان‌های‌ خداوند، که نظریه‌ای‌‌ مشهور و پذیرفته‌شده در میان دین‌داران است، در تعارض است. مقالۀ حاضر برای نشان‌دادن این تعارض، از سه‌گانۀ‌ (تریلما) مورفی بهره برده است‌. مورفی این سه‌گانه‌ را بر ضد همۀ خوانش‌های‌ نظریۀ فرمان‌ الهی که به این‌همانی ویژگی‌های‌ اخلاقی و ویژگی‌های‌ الهیاتی قائل‌اند‌ مطرح کرده است.

این نوشتار بر آن است به تحلیل نقش معرفت­شناختی حافظه از نگاه معرفت‌شناسان معاصر بپردازد. از میان منابع پایة معرفت و توجیه می­توان به ادراک حسی، درون­نگری، گواهی، استدلال و استنتاج اشاره کرد. دربارة اینکه حافظه یک منبع اساسی معرفت است یا نه، بحث­های زیادی صورت گرفته و از گذشته تاکنون موافقان و مخالفانی داشته است. در این رابطه، مقالة حاضر می­کوشد تا به این پرسش‌ها پاسخ دهد: آیا حافظه جزء منابع معرفتی است؟ اگر حافظه جزء منابع معرفتی باشد، آیا به ‌صورت مستقل می‌تواند مولد معرفت باشد؟ یا آنکه صرفاً یک منبع حفاظتی و نگهدارنده است؟ این جستار، ابتدا به‌طور مختصر به متافیزیک حافظه پرداخته، سپس به نقش معرفتی و جایگاه آن در معرفت‌شناسی می‌پردازد. این مقاله نشان می­دهد، حافظه نه تنها مولدگرا نیست، بلکه به نظر می­رسد نقش حفاظت‌گرایی را نیز به خوبی ایفا نمی­کند؛ با وجود این نظریة حفاظت‌گرایی از دیگر نظریه‌های رقیب، مقبول­تر است.