جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مرحوم علامه محمدتقی جعفری مانند سایر حکمای اسلامی به رابطه مستقیم بایدها و نبایدها (و به طور کلی ارزش‌ها) یا اصول اخلاقی با هست‌ها و نیست‌ها یا فلسفه قائل می‌باشند. زیرا از نظر حکمای اسلامی همه حقایق اخلاقی در عالم واقع حقیقتی دارند که عقل انسان آنها را درک می‌کند. به عبارت دیگر اخلاق انکشاف حقایق از واقع است. بر این اساس حکمای اسلامی معتقد به حسن و قبح ذاتی و عقلی مفاهیم و گزاره‌های اخلاقی می‌باشند. دیدگاه خاصی نیز نزد برخی از فلاسفه اسلامی مطرح بوده مبنی بر اینکه می‌توان به کمک مقدمات فلسفی، گزاره‌های اخلاقی را اثبات نمود. اما مرحوم علامه جعفری به این نظریه اعتقادی نداشته و نیز اعتباری بودن مفاهیم و گزاره‌های اخلاقی را که از سوی علامه طباطبایی مطرح شده بود، نپذیرفتند. ایشان به نظریه ذاتی بودن حسن و قبح مفاهیم و گزاره‌های اخلاقی معتقدند. در این پایان نامه در صدد تبیین نظریه ایشان در این باره می‌باشیم.