جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

جهان شناسی بنیاد هر مکتب و هر دینی است که بر اساس بنیادهای خاصی بنا می شود. یکی از کهن ترین مسائل کلامی و فلسفی جهان شناسی است که حکیمان و اندیشمندان درباره ی آن بحث و فحص کرده و هریک بر اساس مبانی فکری و افق اندیشه ی خویش سخن گفته اند.استاد مصباح یزدی یکی از متکلمان معاصر است که در زمینه مباحث جهان شناسی آرائی دارند که جای دارد اندیشه های جهان شناختی ایشان کاویده شود؛ لذا این نوشتار با روش توصیفی- تحلیلی و شیوه کتابخانه ایبر اساس طرح مصوب به تبیین و بررسیآراء و اندیشه های جهان شناسی آیت الله مصباح یزدی پیرامون عرش و کرسی، ملائکه و جن و شیطان پرداخته است که حاصل آن چنین شد: از منظر علامه مصباح یزدی، جهان شناسی آگاهی و شناختی است که انسان از جهان دارد و ایشان بر این باور است که جهان شناسی در کلام به مجموعه ای مباحث پیرامون چگونگی آفرینش جهان، حدوث و قدم آن، هدفمندی و نظام مندی در آن و مخلوقات آن از قبیل عرش و کرسی، ملائکه، جن و شیطان گفته می شود. وی معتقد است عرش و کرسی دو حقیقت نیستند؛ بلکه دو نام برای یک حقیقت اند. این دو تعبیری کنایی از مقامی است که امر تدبیر جهان از آن نشأت می گیرد که به اعتباردلالت بر اریکه سلطنت و قدرت «عرش» نامیده می شود و به اعتبار برتری و سریر حکمرانی و مقر فرمانروایی آن را «کرسی» می خوانند. از نگاه ایشان آیات مربوط به فرشتگان دو دسته اند: دسته ای اوصاف آنها را بیان می کند و دسته های دیگر بیانگر افعال فرشتگان است. استاد مصباح معتقد است: جنیان بر دو دسته اند: یک دسته خوب و نیکوکار، و دسته ی دیگر قاسط و بدکار؛ نیکوکاران پاداش می بینند و بدکارانشان هیزم جهنم خواهند بود.ایشان در باب شیطان نیز معتقد است ابلیس یکی از افراد جن است که در شیطنت مرتبه ای ممتاز دارد.کلیدواژه‌ها: جهانشناسی، آیت الله مصباح یزدی، عرش ، کرسی، ملائکه، جن ، شیطان