جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

درباره کتاب درآمدی بر فهم هرمنوتیک: هنگامی که از من معنای هرمنوتیک را می‌پرسند، معمولاً تنها به این گفته بسنده می‌کنم که هرمنوتیک یعنی تفسیر. گاهی گفته خود را با افزودن این مطلب تکمیل می‌کنم که هرمنوتیک به نظریه‌هایی راجع به تفسیر درست متون می‌پردازد. «هرمنوتیک» و «تفسیر» از واژه یونانی یکسانی مشتق شده‌اند. «هرمنوتیک» واژه‌ای مرسوم در زبان انگلیسی نیست، اما «تفسیر» هست. نیک آگاهیم که در بسیاری از زمینه‌های مطالعاتی مفسران و تفسیرهایی وجود دارند. کسی مفسر رمان، شعر، نمایشنامه و فیلم است و کسی دیگر مفسر کتاب مقدس، تورات، قرآن، تائو ته چینگ و براهماسوترا. آیا باید این متون را تفسیر کرد؟ آیا جز تفسیر آن‌ها کار دیگری هم می‌توان کرد؟ کسی قانون را تفسیر می‌کند. بناست که دادگاه عالی قانون اساسی ایالات متحده را تفسیر کند. بازیگر نقشی را که باید به تصویر بکشد تفسیر می‌کند و آهنگساز قطعه‌ای از موسیقی را. ما نیز به‌خوبی از نظریه‌های متفاوتِ تفسیر آگاهیم. کتاب فنّ شعر [بوطیقا] ارسطو به ما می‌گوید که چگونه تراژدی یونانی را تفسیر کنیم؛ او حتی برخی قواعد را نیز در این باره عنوان می‌کند. نقد ادبی نظریه‌های بسیاری را درباره تفسیر متون ادبی پرورانده است. به نظر می‌رسد بیش از آنچه گمان می‌کردیم درباره هرمنوتیک می‌دانیم. دانشمندان طبیعی طبیعت را تفسیر می‌کنند یا تبیین؟ آیا آن‌ها داده‌های گردآمده از تجربیات را تفسیر می‌کنند؟

کتاب حاضر به بررسي مسئله معناي زندگي نزد فيلسوفان موسوم به قاره‌اي مي‌پردازد. آنچه باعث تمايز و برجسته شدن اين اثر مي‌گردد رهيافت توصيفي انتقادي نويسنده نسبت به هر يک از فيلسوفان مورد بحث است که در ضمن توصيف فلسفه و نظر هر يک از آنان درباره مسئله معناي زندگي، آراي هر يک از آنان مورد نقد و بررسي قرار گرفته است. اين کتاب علاوه بر اينکه منبعي مفيد براي بررسي مسئله معناي زندگي به شمار مي‌رود، منبعي مفيد براي بررسي آراي فلسفي اين دسته از فيلسوفان نيز است.

رساله حاضر ترجمه ایست از پنج فصل نخست کتاب «فلسفه ی دین هایدگر» نوشته ی بن وِدِر که در سال 2006 به نگارش درآمده است. هدف نویسنده از نگارش این کتاب برملا ساختن تفکر ضمنی هایدگر درباره ی دین از طریق فلسفه ی اوست. و او این کار را به دو شکل انجام میدهد: اول بوسیله ی بررسی سرتاسر نوشته های هایدگر به منظور آشکار ساختن تفکر او درباره ی دین، و دوم بوسیله ی پرسش از اینکه چه نتایجی بر چنین گونه ای از تفکر برای بنیان نهادن یک فلسفه ی دین مترتب خواهد بود. نویسنده در استخراج دیدگاههای فلسفی مرتبط با دین در آثار هایدگر، در سپهری از یک فلسفه ی دین بکار می پردازد.از اینرو، نویسنده در انجام این پروژه ی خود، خود را تنها به نوشته های فلسفی هایدگر محدود می کند. او در این راه، نسبت به رابطه ی هایدگر با دین از چشم انداز سرسپردگی مفروض خود او با دینی خاص، توجهی ندارد و همچنین به بحث درباره ی موضع شخصی او درباره ی آیین کاتولیک یا آیین پروتستان نیز نمی پردازد.