جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تبیین و تدوین جایگاه نظام مالی اسلامی از منظر مبانی و فرآیندهای عملیاتی در الگوی اسلامی- ایرانی پیشرفت به منزله یک گام جهشی و روبه جلو در مسیر تعالی کشور به شمار می رود. علم مالی اسلامی را می توان به عنوان مدل های اجرایی اقتصاد اسلامی در سه حوزه کارکردی ابزارها، بازارها و نهادهای مالی اسلامی تعریف کرد. پیاده سازی صحیح و دقیق نظام مالی اسلامی در کشور، متضمن بررسی محورهای بنیادین اقتصادی و مالی است که هدف نهایی پیشرفت پایدار در نظام اقتصادی است. بنا به قول شهید محمد باقر صدر(ره)، مدل های اقتصادی و مالی اسلامی در مرحله تکوین قراردارند و این درحالی است که مبانی و چارچوب تدوین یافته مکتب (زیربنا) و این مدل ها (روبنا) نظام اقتصاد اسلامی هستند. با عنایت به ماهیت اکتشافی ابعاد مالی اسلامی در وهله اول باید جایگاه نظام مالی اسلامی در الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت در ابعاد اکتشافی طراحی و تدوین شود.این مقاله فراهم کننده تأملی در چیستی جایگاه نظام مالی اسلامی در الگوی اسلامی- ایرانی پیشرفت است تا یک نقشه مبتنی بر اندیشه های اسلامی و الگوهای بومی ارائه دهد. لذا در این مقاله، لزوم عطف توجه به نقش و جایگاه نظام مالی اسلامی در الگوی پیشرفت جمهوری اسلامی ایران از مسیر تبیین اصول، هنجارها، اهداف و مشخصه های کارکردی حاکم بر نظام مالی اسلامی تبیین می شود.

‫پايان نامه حاضر، از دو منظر سياسي و فرهنگي موضعگيري امويان و عباسيان در قبال اهل بيت(ع) را با هم مقايسه مي‌کند. نويسنده در دو بخش شيوه‌هاي فرهنگي سياسي حاکمان اموي و عباسي درباره نوع برخورد با اهل بيت(ع) و محدود کردن آن‌ها را بررسي کرده است. وي در بخش اول ابتدا امويان و ريشه‌هاي نسبي و حکومتي و چگونگي به قدرت رسيدن آنان را شرح داده، سپس با معرفي اجمالي عباسيان، ريشه‌هاي خانداني و کارکردهاي دوران حکومت آن‌ها و فهرست حاکمان عباسي را بيان مي‌کند. نگارنده در ادامه جريان منع نقل، نشر و نگارش حديث در زمان خلافت عمر و ابوبکر و علل اين کار را تحليل کرده است. آن گاه شيوه‌هاي فرهنگي برخورد با اهل بيت توسط امويان، مانند به‌کارگيري مفتيان درباري براي حذف اهل بيت(ع) و تخريب جايگاه ايشان را بررسيده و سياست‌هاي فرهنگي عباسيان در محدود کردن فعاليت علمي و فرهنگي اهل بيت(ع) در قالب حمايت از برخي عالمان همچون: انس بن مالک، احمد بن حنبل، ابوالبختري و يحيي بن اکثم را نيز تجزيه و تحليل مي‌کند. در ادامه طرد کردن عالمان مکتب اهل بيت را که سياست مشترک امويان و عباسيان در مقابله با اهل بيت محسوب مي‌شود، بحث و بررسي و برخورد تند آنان با تمام شخصيت‌هاي طرفدار اهل بيت(ع) که از آن بزرگواران حمايت مي‌کردند، مانند ابوذر غفاري، عمار ياسر، جابر جعفي، مالک اشتر، حجر بن عدي، ابن سکيت، محمد بن ابي‌عمير، يحيي بن يعمر و... و فشار فراوان امويان و عباسيان بر آن‌ها را فراروي مخاطبان مي‌نهد. نويسنده در بخش دوم از نوشتار خود به روش‌هاي سياسي برخورد امويان و عباسيان در مواجهه با اهل بيت(ع) اشاره کرده و ضمن بيان مباني مشروعيت رهبري اهل بيت، راهکارهاي امويان و عباسيان در کسب نامشروع قدرت، مانند انکار نص امامت اهل بيت(ع)، بهره‌وري آنان از جايگاه اهل بيت(ع) و کسب موقعيت‌هاي برجسته براي خويش، سازش‌هاي تحميلي با اهل بيت(ع) همچون: صلح اجباري معاويه با امام حسن(ع)، مسأله ولايت‌عهدي امام رضا(ع) و ساير سياست‌هاي حکومتي آنان در قبال اهل بيت(ع) را شرح مي‌دهد.

زبان‌شناسی علمی است که به مطالعه و بررسی روشمند زبان می‌پردازد. دانشمندان این علم کوشیده‌اند تا قواعدی برای فهم ابتکار و نوآوری زبانی وضع نمایند و فرایندهای زبانی و متنی و فرامتنی کلام و پیچیدگی‌های آن را تحلیل و بررسی کنند. علم الدلاله یا معناشناسی از فروع علم زبان‌شناسی است که به طور کلی به بررسی ارتباط میان واژه و معنا می-پردازد. نظریه‌ی زبانشناسیِ دی‌بوگراند نیز تحلیلی فرامتنی و معناگرایانه است که مقاصد غیر لغوی را علاوه بر مقاصد لغویِ واژه در متن ارزیابی می‌کند. متن بر اساس تعریف دی‌بوگراند یک رخداد ارتباطی است که برای تحقق آن باید هفت شرط وجود داشته باشد و با حذف یکی از این شروط یا معیارها، متنوارگی متن از دست می‌رود. این هفت شرط عبارتند از1- انسجام 2- پیوستگی معنایی 3- هدفمند بودن 4- پذیرفتنی بودن5- حاوی اطلاعات بودن 6- ویژگی موقعیتی 7- ویژگی درون متنی با توجه به حضور این معاییر در متن زمینه‌های فرامتنی ذهنی، روانی و اجتماعی اثبات می‌گردد. با بررسی این زمینه‌ها می‌توان کارکرد دلالتی لغات خاص به کار رفته در متن را نیز هر چه بیشتر درک نمود.از جمله آثار ماندگار در زبان و ادبیات عربی، نهج البلاغه است. که از حوزه‌های معنایی نسبتاً پر بسامد به کار رفته در آن نام و اوصاف مخصوص حیوانات است، برخی تمثیل‌های حیوانی بکار رفته در کلام امام علی –علیه السلام- در معانی ثانویه یا دلالت‌های خاصی به کار رفته است. اسب به علت دانایی، بز به دلایل ترسو و ذلیل و حقیر بودن، ناتوانی و زیر سلطه بودن، سگ به علت پیروی کورکورانه‌اش و شتر با معانی تحول یافته‌ی آن در متن به کاررفته است.در این پژوهش با رویکردی توصیفی – تحلیلی، کاربست دلالتی بعضی حیوانات در نهج البلاغه را با توجه به داده‌های نظریه‌ی دی‌بوگراند بررسی می‌کنیم تا بدین ترتیب تأثیر دلالتی الفاظ حیوانات را در متنوارگی متن اثبات کنیم.بررسی معاییر یاد شده‌ی دی‌بوگراند در ایراد چند خطبه‌ی مورد بحث در پژوهش نشان می‌دهد این عبارات واجد شرایط متنیت (متن‌وارگی) هستند و با زمینه‌های ذهنی، روانی و اجتماعی ایراد شده‌اند. البته ممکن است پر رنگی این زمینه‌ها به یک میزان نباشد اما به طور کلی هر سه زمینه‌ی فرامتنی در ایراد این خطب و کاربست تمثیل‌های حیوانی بررسی شده در پژوهش، حضور داشته است.