جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

«انتقام» به‌طور فطری در انسان‌ها و به‌طور غریزی در بعضی حیوانات وجود دارد. انتقام دارای اقسام گوناگون است، ازجمله انتقام الهی و غیرالهی. در این مقاله، بررسی تطبیقی این موضوع در تفاسیر المیزان و فی ظلال القرآن و استخراج نکات اشتراک و افتراق آنها انجام شده است. این پژوهش به نتایجی رسیده که عبارت‌اند از: (۱) هر دو مفسر انتقام را جزء سنت‌های الهی دانسته و برای آن دو قسم فردی و اجتماعی قائل‌اند. (۲) انتقام‌های اجتماعی جزء حقوق جامعه شمرده شده است. (۳) عفو و گذشت در موارد انتقام شخصی نیکو، ولی در حقوق اجتماعی نکوهش شده است. (۴) خداوند هنگامی از انسان‌های مجرم و گناهکار انتقام می‌گیرد که آیات و نشانه‌های الهی به آنها یادآوری شده و حجت بر آنها تمام شده باشد. (۵) علامه طباطبایی قصاص را نوعی انتقام می‌داند، ولی سید قطب قصاص را انتقام نمی‌داند. (۶) هیچ‌کدام از دو مفسر متعرض این امر نشده‌اند که در آنجا که انتقام جنبۀ اجتماعی دارد و از حقوق جامعه است انتقام‌گیرنده چه کسی است. (۷) مباحث سید قطب دربارۀ انتقام متداخل و گاهی ناسازگار است، درحالی‌که در مباحث علامه طباطبایی چنین نیست. «انتقام» به‌طور فطری در انسان‌ها و به‌طور غریزی در بعضی حیوانات وجود دارد. انتقام دارای اقسام گوناگون است، ازجمله انتقام الهی و غیرالهی. در این مقاله، بررسی تطبیقی این موضوع در تفاسیر المیزان و فی ظلال القرآن و استخراج نکات اشتراک و افتراق آنها انجام شده است. این پژوهش به نتایجی رسیده که عبارت‌اند از: هر دو مفسر انتقام را جزء سنت‌های الهی دانسته و برای آن دو قسم فردی و اجتماعی قائل‌اند. انتقام‌های اجتماعی جزء حقوق جامعه شمرده شده است. عفو و گذشت در موارد انتقام شخصی نیکو، ولی در حقوق اجتماعی نکوهش شده است. خداوند هنگامی از انسان‌های مجرم و گناهکار انتقام می‌گیرد که آیات و نشانه‌های الهی به آنها یادآوری شده و حجت بر آنها تمام شده باشد. علامه طباطبایی قصاص را نوعی انتقام می‌داند، ولی سید قطب قصاص را انتقام نمی‌داند. هیچ‌کدام از دو مفسر متعرض این امر نشده‌اند که در آنجا که انتقام جنبۀ اجتماعی دارد و از حقوق جامعه است انتقام‌گیرنده چه کسی است. مباحث سید قطب دربارۀ انتقام متداخل و گاهی ناسازگار است، درحالی‌که در مباحث علامه طباطبایی چنین نیست.

اعتبارسنجی روایات کتاب مستطرفات السرائر در بخش انتهایی کتاب، موضوع این پژوهش است. ابن‌ادریس حلی از محدثان قرن هفتم هجری- که می‌توان آن را دوران آغاز تغییر معیار صحت احادیث دانست- تعدادی از روایات را از منابع حدیثی دیگر استخراج و به صورت عمدتاً مرسل در کتاب خود درج کرده است. به منظور اعتباربخشی به این روایات، نظرات موافقی از جانب برخی معاصران وجود دارد. برخی از ایشان با اتکاء بر ادعای ابن‌ادریس که در تألیف کتاب خود به خبر واحد اعتناء نکرده است و یا با مدنظر قرار دادن سلسله اجازات ابن‌ادریس تا شیخ طوسی و یا اشاره به روش ابن‌ادریس در دستیابی به احادیث به صورت وجاده، سعی در اعتبار بخشی روایات این کتاب دارند. پس از بررسی ساختار کتاب مستطرفات السرائر و واکاوی ادله صحت روایات، مشخص گردید که صحیح دانستن تمامی روایات این کتاب از منظر سندی ناصواب است ؛ بسیاری از آن‌ها از ارسال خارج نمی‌شود و بسیاری دیگر به علت ضعف و ناشناسی روات معتبر نیستند. از سویی قراین صحت نزد قدما که احتمالاً مورد کاربست ابن‌ادریس قرار گرفته‌اند، برای ما ناشناس است و بر اساس آن نمی‌توان به صحت تمام روایات این کتاب حکم راند. علاوه بر آن اگر به یک قرینه قدمایی دست یابیم، نمی‌توان آن را برای تمامی روایات مستطرفات به کار برد، زیرا اگر چه مستطرفات السرائر مجازاً یک کتاب انگاشته می‌شود، اما در حقیقت مجموعه‌ای از چند کتاب متفاوت است.

این پایان نامه در پی آن است که به بیان آرا و نظرات دکتر عبدالعزیز محمدنورولی در کتاب اثر التشیع علی الروایات التاریخیه فی القرن الاول الهجری پرداخته ، آنها را مورد نقد و بررسی منطقی قرار دهد.برای رسیدن به این هدف مبحث دوم از فصل اول کتاب مذکور که پیرامون حادثه غدیرخم نگاشته شده است انتخاب و براساس مراحل و ترتیب این مبحث ، ترتیب پایان نامه مشخص و معلوم گردید. لذا در سه فصل مجزا با عناوین کلیات، گزارش حدیث غدیر از منظر دکتر محمدنورولی ، و نقد و بررسی دیدگاههای دکتر محمدنورولی در حدیث غدیر ، به بحث و نگارش پرداخته شده است.

حکمت بالغه، ازجمله ترکیب‌های قرآنی است که درباره آن، آراء گوناگونی در بیان مراد، مصداق و به‌ویژه شاخصه‌های آن مطرح شده است. پژوهش حاضر به روش توصیفی و تحلیلی (با کمک از جدول تحلیل محتوا) و از دریچه تفاسیر فریقین (بیش از 50 تفسیر شیعی و اهل سنت از سده‌های مختلف) به بررسی چیستی و استخراج شاخصه‌های «حِکْمَةٌ بَالِغَةٌ» آیه 5 سوره قمر پرداخته است. یافته‌ها از آن حکایت دارد که بیشتر تفاسیر شیعی و سنی، قرآن را همان «حِکْمَةٌ بَالِغَةٌ» دانسته‌اند. بااین‌حال مصادیقی چون: وحی الهی، تعالیم و معجزات انبیاء (ع) و سیر ارسال پیامبران (ع) از جانب حضرت حق نیز علاوه بر قرآن، در دایره مصداقی «حِکْمَةٌ بَالِغَةٌ» قرار دارد. «حِکْمَةٌ بَالِغَة» ٌ شاخصه‌هایی دارد؛ ازجمله: درنهایت راستی و استواری، حق، تام و کامل بودن، نبود نقصان در آن و غیره. در شاخصه‌های مستخرج از تفاسیر فریقین، مقوله‌های معرفتی نظیر عدم نقصان‌پذیری و تربیتی مانند حکمتی برای ابلاغ به قلوب مستعد مشهود است.

این نوشتار در پی آن است که معیار اعتدال‌گرایی را از دیدگاه کلام امامیه بررسی نماید. به این منظور معیار اعتدال‌گرایی را به لحاظ معناشناختی و روش‌شناختی کاویده و به اعتدال در معنای اعم آن بر اساس قرآن و روایات پرداخته‌ایم. سپس آیات و روایات دال بر اعتدال را با تفاسیر و روایات مرتبط با آن‌ها محک زده و مبنای اعتدال اسلامی را به دست داده‌ایم و تأیید آن بر اساس سیرۀ معصومین: را بررسی کرده‌ایم. در امتداد بحث، مسئلۀ حجیت عقل در اثبات اعتدال نیز مطرح شده است. با تطبیق دادن سیره و روش اعتدالی این بزگواران به عنوان معدن رسالت وامامت با آیاتی که به اعتدال در روش و منش حکم دارند، معیارهای اعتدال‌گرایی و افراط‌گرایی به این نحو معین شد که مرجعیت و حجیت کتاب، سنت و عقل و استفاده از آن‌ها در خصوص حد اعتدال باید مدنظر قرار گیرد و هرآنچه با سیرۀ ائمه: منافات داشته باشد به‌مثابۀ خروج از مسیر اعتدال‌گرایی بوده و مورد وثوق نیست.

يکي از مهم‌ترين ملاک‌هاي اعتبارسنجي يک ديدگاه، بازخواني مدعيات آن انگاره از حيث معيارپذيري منطقي است. مدعاي حيرت‌آفريني زبان قرآن که توسط برخي از نوگرايان طرح شده، مدعي ا‌ست، دستيابي ‌به ‌معناي روشن و نهايي آموزه‌ها و گزاره‌هاي قرآن بتمامه ميسور آدميان نيست؛ يعني از يک سو بر مدعاي معماگونگي و ابهام‌آلود ذاتي همه عبارات قرآن تأکيد مي‌شود و از ديگر سو زبان قرآن واجد معاني نامتعين خاتمه‌ناپذير قلمداد مي‌گردد. اين نوشتار مي‌کوشد با کاربست ملاحظات دقيق عقلي و نقلي، اصل داعيه حيرت‌آفريني زبان قرآن را به‌گونه انتقادي تحليل کند. نخست داعيه حيرت‌آفريني زبان قرآن از حيث صحت و درستي منطقي ارزيابي مي‌شود. سپس مجموع گزاره‌هاي ادعايي در باب حيرت‌آفريني زبان قرآن از حيث انسجام منطقي به‌طور جدي کاوش مي‌گردد. روش پژوهش مقاله «اسنادي و تحليلي» بوده و يافته‌هاي تحقيق حاکي از آن است که مدعاي حيرت‌آفريني زبان قرآن از چند حيث معيارناپذير و مخدوش است: از نظر صحت و درستي منطقي دچار مغالطه‌هاي توجيه‌ناپذير متعددي است؛ و از لحاظ انسجام و سازواري منطقي نيز مدعيات و گزاره‌هاي ادعايي ناهمگن‌ و خودستيز به‌نظر مي‌رسد. بنابراين قرآن از زباني فيصله‌بخش سود مي‌برد؛ يعني عامه انسان‌ها به معناي روشن و نهايي متن دست مي‌يابند.

ارشمیندریت یوسف دره حداد کشیش لبنانی در سال 1913 متولد و در سال 1979 میلادی فوت نموده است ، اوکه در سال 1939 به مقام اسقفی برگزیده شد علاوه بر برنامه های کلیسایی اش، در بیست سال پایان عمر، بیشتر به مطالعات قرآنی اشتغال داشته ،این مولف به تحلیل روابط اسلام و مسیحیت و انجیل و قرآن پرداخته است در همین اثناء در بین حدود 4 هزار صفحه مکتوبات دروس قرآنیه ، اعجاز لفظی و محتوایی قرآن و شخصیت حقیقی و حقوقی پیامبر اسلام را مورد بررسی ،نقد و شبهه قرار داده است ؛ ما در این رساله از بین مکتوبات این نویسنده آنچه که بطور مستقیم و غیر مستقیم به اعجاز قرآن اختصاص داده شده را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و به بررسی و نقد آن ها پرداخته ایم؛ در ضمن چون در پردازش آقای یوسف حداد مواردی به نقد شخصیت آورنده ی قرآن و در نتیجه مشوه نمودن ماموریت وی ارائه گردیده ،به جایگاه و مقام اعجازی آورنده ی قرآن نیز اهتمام داشته ایم ؛این مجموعه حاوی 3 بخش ،پاسخگویی به شبهات اقتباس قرآن و اعجاز بیانی و هدایتی کلام الله مجید و 4 بخش در رد شبهات وارد نموده ی آقای حداد بر آورنده ی قرآن می باشد؛ آقای یوسف حداد از قضیه ی اقتباس گام را فراتر نهاده و به عینیت قرآن و عهدین قائل می باشد و با این اندیشه اعجاز لفظی قرآن را منتفی و اعجاز محتوایی آن را صرفا هدایت های انجیلی می داند ،ما در این رساله که به محضر قرآن و پیامبر اسلام تقدیم می گردد از حدود 250 منبع فارسی ، عربی و انگلیسی بهره برداری نموده و ثابت کرده ایم که قرآن معجزه ای مستقل بوده و اعجاز لفظی و محتوایی موجود در آن بر تورات و انجیل ، مهیمن می باشد و شخصیت آورنده ی آن نیز از مبانی اعجازی قرآن است و استدلالات آقای حداد که در آن ها از آیات قرآن (یعنی قرآن علیه قرآن) و روایات و مفاد مکتوبات مسلمانان بصورت گزینشی استفاده شده حجت های صائب نبوده و مشفوع قرآن نمی باشند ،بنابراین اعجاز لفظی و محتوایی قرآن، با دلایل معیوب و ناقص آقای یوسف حداد، مشبوه و خدشه دار نخواهند بود.

از راهکارهای مهم پیش روی جوامع بشری در رویارویی با بحران‌‌های اجتماعی- اقتصادی، «اقتصاد مقاومتی» است که از ابعاد گوناگون مورد بحث واقع شده است. برخی بنیان‌‌های نظری این شیوة مدیریت اقتصادی در قرآن کریم؛ به‌ویژه در سورة یوسف، به زیبایی ترسیم شده است. نوشتار پیش رو با روش توصیفی و با استناد به تفاسیر فریقین ذیل آیات سورة یوسف و آیات مرتبط دیگر، به واکاوی راهبرد مدیریتی حضرت یوسفA پرداخته است تا براین‌اساس شیوه‌‌ای از مدیریت بر مبنای دستورات الهی برای رسیدن به اقتصادی با شاخصه‌‌هایی که بتوان از آن باعنوان «اقتصاد مقاومتی» تعبیر کرد، الگوسازی شود. از رهگذر این کاوش به‌دست آمد که، اقتصاد مقاومتی در اسلام بر مبنای حاکمیت مطلق خداوند و حضور مردم در صحنه استوار است. حل بحران‌‌های اقتصادی نیازمند انسان‌‌های شایسته‌‌ای است که با گزینش سخت‌گیرانه انتخاب شده‌‌اند و بر پایة برنامه‌‌ریزی دقیق و صرفه‌جویی و تخصیص سنجیدة منابع و با عنایت به اصل عدالت محوری و نفی جانبداری در سایة تشریک مساعی مخلصانه و با اهتمام ویژه به دارایی‌‌های عمومی و بیت المال، حکومت و جامعه را مدیریت و اقتصاد مقاومتی را اجرا می‌کنند.

تأثیرگذاری قرآن بر فرهنگ زمانه و تغییر در رفتار مخاطبان عصر نزول، همواره از مسائل مهم و چالش‌برانگیز میان مفسران و دانشمندان علوم قرآنی است. این مسئله در پاره‌ای از موضوعات؛ مانند نهی از ربا و رباخواری جدی‌تر است؛ چراکه عده‌ای از سود و منافع آن بهرمند شده‌اند و دگرگونی آن به‌راحتی امکان‌پذیر نیست. مطالعة آیات کریمه و دیدگاه فریقین برای این تحقیق ضروری است. نتایج به‌دست آمده، نشان می‌دهد که شیوة تربیتی قرآن‌کریم مبتنی بر روش تدریجی، همراه با القای آرامش رفتاری به مخاطب است. در این روش، به‌صورت گام‌به‌گام به موضوعپرداخته و درنهایت، با دستورات تأکیدی، اوامر و نواهی به مخاطب ابلاغ می‌شود. موضوع نهی از «ربا» و «ربا‌خواری» نیز در همین قالب دیده شده و مراحل متعددی برای آن درنظر گرفته شده است. بر این اساس، قرآن‌کریم با روش تربیت تدریجی، موضوع را از«ایجاد قرابت ذهنی» آغاز می‌کند و تا «نهی نهایی» پیش می‌برد. بی‌تردید، شیوة تربیتی قرآن‌کریم در بسیاری موارد؛ از جمله در موضوع تحریم ربا و ربا‌خواری، منحصر به‌فرد بوده و تا آن زمان، رایج نبوده است.