جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

رسالة فی دفع الغم من الموت (لماذا اخاف الموت)؛ این رساله بخشی از تهذیب الاخلاق مسکویه است.

ترجمه ماشینی: چرا خنده مسری است؟ چرا کوه ها وجود دارند؟ چرا ما در آرزوی گذشته هستیم، حتی اگر از رنج زخمی شده باشد؟ فیلسوف پاسخ می دهد که طیف وسیعی از موضوعات را در بر می گیرد که طیف وسیعی از موضوعات را از فلسفی تا کلامی، از فلسفی تا علمی را در بر می گیرد، مجموعه ای از سوالاتی است که ابوحیان التوحیدی ادیب به ابومسکاوی، فیلسوف و مورخ مطرح کرده است. هر دوی این شخصیت‌ها مهم‌ترین مشارکت‌کنندگان در شکوفایی چشمگیر زندگی فرهنگی و فکری بودند که در زمان سلطنت آل بویه در قرن چهارم/دهم در جهان اسلام رخ داد. مکاتبات بین توحیدی و مسکویه آیینه بسیاری از مناظرات آن زمان است و منعکس کننده روح تحقیق عقل گرایانه است که دوران آنها را به حرکت درآورده است. همچنین بینشی را در مورد دیدگاه‌های فکری دو متفکری ارائه می‌کند که به همان اندازه به دلیل خلق و خوی متمایزشان و مسیرهای بسیار متفاوت حرفه‌های حرفه‌ای‌شان تقسیم شده‌اند. پرسش‌های توحیدی به‌طور متناوب غریب و غم‌انگیز، پیش پا افتاده و عمیق، تعاملی را برمی‌انگیزد که از نظر روحی و محتوایی جالب توجه است.

کتاب حاضر، در باب علم اخلاق و حکمت عملیه است. این کتاب، یکی از معدود آثاری است که در آن تلاش شده تا اخلاق فلسفی، با بهره بردن از مبانی اخلاق نزد «افلاطون» و «ارسطو» تبیین شود. این کتاب یک دوره کامل اخلاق فردی، خانوادگی و اجتماعی است که در بخش‌های مختلف آن، مطالب بسیاری درباره رفتارهای انسانی، برطرف کردن معضلات اخلاقی، شرایط همکاری اجتماعی و قوانین حاکمیت سیاسی، مطرح و به شیوه عینی و عملی، هدف‌ها و راهکارهای روشنی، بیان شده است. ازآنجاکه حکمای بزرگ از «ارسطو» تا «ابن مسکویه»، سعی بر رستگاری و خوشبختی ویژه افراد بشر داشتند و آن را در اخلاق و کردار نیکو می‌دانستند، لذا معتقد بودند که برای این منظور، باید به معرفت و شناخت نفس پرداخت و درواقع، کمال و غایت و قوا و ملکات نفس را شناخت و آنگاه علوم فکری را در بین انسان‌ها رواج داد تا دل و مغز و اندیشه آدمی روشن و روح و احساسات و عواطف آن‌ها، تلطیف شود.

این کتاب مجموعه ای از 5 رساله از افراد مختلف می باشد و احیای نسخه خطی است. به مقدمه کتاب رجوع کنید.

الحكمة الخالدة، كتابى است در حكمت عملى، تأليف ابوعلى مسكويه (متوفى 421ق) حكيم، مورخ و اديب عهد آل بويه. اين كتاب، اندرزنامه‌اى است شامل ادب و حكمت اقوام ایرانى، هندى، عرب و رومى؛ به همين سبب، گاهى آن را «آداب الفرس و الهند و العرب و الروم» نيز ناميده‌اند. زبان اين اثر، عربى است و آنچه آقابزرگ تهرانى و خوانسارى درباره فارسی بودن آن گفته‌اند، ظاهراً مربوط به ترجمه‌اى عربى از جاويدان‌خرد هوشنگ است كه مسكويه آن را به فارسی برگردانده است. / هدف مسكويه، از نگارش اين اثر، تربيت و ارشاد نفوس جوانان و دوستداران حكمت بوده است. / ساختار: اين كتاب، مجموعه گفتارهایى بدون ترتيب به نظر مى‌رسد، اما در حقيقت نویسنده از ميان منابعى كه در اختيار داشته، آنچه را با فرهنگ ایرانى و اسلامى تناسب بيشترى داشته، برگزيده است؛ چنان‌كه از جهت كمّى، بيشترين تعداد پندها به مردم عرب و مسلمانان اختصاص دارد و حكمت‌هاى ایرانيان و روميان و پندهاى نقل‌شده از حكماى هند در مرتبه بعد قرار دارند. / مطالب اين كتاب را مى‌توان از جهت صورى در سه قالب حكمت، وصيت و تمثيل طبقه‌بندى كرد؛ حكمت‌ها همگى جملات اسميه‌اند؛ وصايا گفتارهایى هستند خطاب به كسى يا گروهى و تمثيل، بهره گرفتن از رمزها و نمادهاست كه در لوح قابس (گفتگويى ميان قابس، يكى از شاگردان سقراط و شخصى نامعلوم) آمده است.