جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

صفات خداوند متعال، از جمله مباحث کلامی و تفسیری است. که در قرآن و روایات آمده است صفات خبری آن دسته از صفات خداوند هستند که عقل بر آنها دلالت روشنی ندارد و تنها که در متون دینی «اعم از قرآن و حدیث» به خداوند نسبت داده شده اند. شناخت صحیح صفات خبری و دستیابی انسان به این معرفت، به درک بهتری از باری تعالی منجر می شود. تفسیر صفات خبری از دیر باز مورد نزاع متکلمان بوده و بدون تردید دیدگاه های افراطی و تفریطی کلامی در این موضوع پیامدهای زیانباری را برای امت اسلامی در پی داشته که تاریخ فرقه ها و گروه های اسلامی گویای این مطلب است. آیات صفات خبری خدا از جمله آیات متشابهی است که برای فهم بشر سنگین بوده و زمینه ساز به وجود آمدن فرقه های مختلف درمیان مسلمانان شده است در باب صفات خبری شش دیگاه وجود دارد.اثبات صفات خبری همراه با تشبیه، اثبات صفات خبری با قید بدون کیفیت، تفویض، تعطیل،تأویل، دیدگاه اهل بیت،و جایگاه صفات الهی و بخصوص صفات خبری در علم کلام یکی از مباحث های مهم علم کلام به حساب می آید و دلیل اهمیت آن بدین سبب است که اگر در بیان معانی صفات خبریه دقت نداشته باشیم و از آنها تبین صحیح به دست نخواهم آورد سر از شرک و تشبیه و یا تجسیم در می آوریم پس دقت در فهم معانی صفات لازم و ضروری می باشد وهدف اصلی از انتخاب و تدوین موضوع تحقیق به چند مطلب می باشد. اول ـ شناخت صفات خبری با استفاده از فرما یشات أیمه یعنی طوری صفات خبری را تفسیر ومعنا کنیم که مثل اهل تشبیه،تجسیم،اهل تعطیل، سر از شرک در نیاوریم. دوم_ مبارزه با سوءوهابیت که صفات خبریه را بر اساس آرا مشبهه تبلیغ می نماید. روش تحقیق، توصیفی تحلیل است در این نوشتار سعی شده است تا از منابع اصلی و دست اول دیدگاه هر فرقه ومذهب در صفات خبریه گزارش گردد وتا جای که مقدور بوده عین عبارات یا ترجمه عبارات اندیشمندان مسلمانان برای بیان دیدگاه آنان استفاده شده است تا اطمینان بیشتری به گزارش دیگاه های پیدا شود . پس از گزارش آراء صاحبان اندیشه و نقد هر نظریه انجام گرفته و نهایت صفات خبریه مرتبط با ذات مثل ید،وجه،و.. وصفات خبریه مرتبط با فعل مثل استوی، مجیءو.. در روایات اهل بیت بیان شده است.

این کتاب بیانگر عقاید علماء اهل سنت و جماعت دیوبند، شبه قاره هند است.

مبنای فکری وهابیت ،مبارزه با عقل گرایی و مخالفت با هر نوع اجتهاد در احکام دین است،پیروی از هر مذهبی را باطل می‌داند. در حالی که دیوبندی‌ها خود را پیرو مذهب حنفی می‌دانند؛ با این حال، دانش‌آموختگان مدارس دیوبندی‌اند،متّهم به وهابّی‌گری هستند. در این راستا مؤلف کوشیده است تا به تضاد بین این دو گروه بپردازد.

‫چکیده و 20 صفحه از متن الکترونیکی در پیوست ها و منابع دیجیتالی قابل رؤیت می باشد

ترجمه ماشینی: «زمان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم پر از آواز و آلات موسیقی بود و حضرت در خانه خود از خوانندگان زن پذیرایی می کردند و گاه می خواندند». گفته واعظ مسجد ملک خالد در ریاض، شیخ عادل الکلبانی، در مصاحبه ای با تلویزیون سعودی "SBC" در 15 نوامبر، سپس پلتفرم های رسانه های اجتماعی برای حمله به جنجالی ترین واعظ عربستان سعودی در چند وقت اخیر قیام کردند. اگرچه این اولین فتوای جنجالی یک واعظ نزدیک به حلقه محمد بن سلمان ولیعهد سعودی نیست، اما برخی آن را این بار جسارت به [ساحت قدسی] پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم برای ادامه راه خود در نقض خطوط قرمز دانستند. که پادشاهی سعودی در طول دهه های گذشته در مسیر مذهبی خود [ظاهرا] به آن پایبند بوده است.

ترجمه ماشینی: این پژوهش به رویکرد «المهدی البوعبدلی» مورخ الجزایری (1907-1992) در طرح موضوع جنبش سلفی در الجزایر می پردازد و مراحل پیدایش و توسعه آن را از قرن چهاردهم میلادی بررسی می کند. تا پایان قرن نوزدهم و آغاز قرن بیستم، چون او را نخستین روش این موضوع می‌دانند و مبانی مطالعه به او سپرده شد و بر نخستین نشانه‌های تاریخی تولد ایستاد. آن جنبش در الجزایر از طریق مطالعه خود با عنوان: عبدالرحمن الاخدری و مراحل سلفی گری در الجزایر. در مجله العسله که توسط وزارت آموزش اصلی و امور دینی الجزایر صادر شده بود، در شماره 53 سال 1978 میلادی به چاپ رسید. البوعبدلی می‌بیند که جنبش سلفی در الجزایر به‌عنوان واکنشی اصلاحی در برابر انحرافات و بدعت‌هایی که در عرفان اسلامی در مغرب میانه رخ داده بود، ظهور کرد. از این رو اختلاف میان اصلاح طلبان سلفی و مدافعان تصوف شدت گرفت. البوعبدلی متعهد بود که این جریان سلفی را در نظام تاریخی خود و مطابق با ویژگی های فرهنگ اسلامی مغرب اسلامی قرار دهد. یکی از ویژگی های آن این است که از محیط صوفیانه اهل سنت که برگرفته از فقه مالکی و عقیده اشعری است، پدید آمده است، اما از دوران جدید به دلیل تأثیری که بر سلفی گری شام داشته، به جنبشی علیه فرهنگ صوفی تبدیل شده است. به خصوص انشعاب وهابی آن. تجربه تاریخی بیهودگی تلاش برای از بین بردن تفکر صوفیانه در مغرب مرکزی را ثابت کرده است، زیرا سلفی گری الجزایر برای قرن ها با جوهر تصوف همسو بود. با توجه به اینکه پیشگامان اصلی اصلاحات سلفی در مغرب مرکزی این دوگانگی را در اظهارات و مواضع خود تجسم می بخشیدند، باید به پدیده جفت شدن سلفی گری با تصوف پرداخت. امثال: «عبد الرحمان الاخضری»، «عبدالکریم الفکون القسنطینی» و «ابو رأس الناصری المعسکری»