جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

درباره نشانه ‏های ظهور آثار ارزشمند بسیاری نگارش شده است. از جمله آثاری که به طور تفصیلی در این‏باره به نگارش درآمده است این کتاب است که در چهار جلد و هزار و ششصد و نود و پنج صفحه، به حدود چهارصد و هشتاد و چهار نشانه با استفاده از آیات و روایات اشاره می‏کند. نویسنده با اشاره به فواید توجه به نشانه ‏های ظهور، در معرفی این اثر می‏نویسد:... بر حسب تکلیف شرعی، بر خود لازم دانستم به قدر استعداد و توانایی خود آن آیات و علامات را که، در کتب فریقین متشتت و پراکنده نوشته شده و در دسترس همه کس، خصوصاً عوام نیست، جمع‏آوری کنم. از خود در صفحه روزگار به یادگار گذارم تا خواص و عوام را تذکره و تبصره باشد... این کتاب را مشتمل ساختم بر یک مقدمه و دوازده بخش و یک خاتمه. در مقدمه نخست زندگی نامه حضرت مهدی(ع) به همراه وقایع مهم مربوط به آن نظیر غیبت صغرا و کبرا مورد اشاره قرار می‏گیرد، سپس به تعدادی از شبهات موجود در آن زمینه همچون طول عمر، چگونگی استفاده از امام غایب، علت غیبت و... پاسخ داده می‏شود. بخش اول ویژه جمع آوری نشانه های ظهور است. در این بخش به عنوان های حدود چهارصد و هشتاد و چهار نشانه اشاره شده است. بخش دوم به تبیین نشانه هایی که در آیات قرآنی به آنها اشاره شده است، می‏پردازد. نویسنده در این بخش با آوردن آیه مورد نظر، به روایاتی که در تبیین مفهوم آن از حضرات معصومین(ع) وارد شده است می‏پردازد. در بخش سوم، دویست و بیست و دو روایت از پیامبر(ع) به همراه ترجمه و شرح لغات آن آمده است. در هر روایت به یک یا چند نشانه ظهور اشاره شده است. در بخش چهارم، چهل و دو روایت از امیرالمؤمنین(ع) در این زمینه ارائه شده است. با این بخش مجموعه مطالب جلد اول به پایان می‏رسد. به این ترتیب، در جلد دوم حدود صد و دو روایت از حضرت علی(ع)، امام حسن(ع)، امام حسین(ع)، امام سجاد(ع)، امام باقر(ع) در تبیین بخش دیگر از نشانه های ظهور به چشم می‏خورد. مجموعه این احادیث در سه فصل تنظیم و ارائه شده است. جلد سوم که مشتمل بر بخش های هشتم، نهم و دهم است، حدود صد و نود و دو روایت از امام صادق(ع)، امام باقر(ع)، امام رضا(ع)، امام جواد(ع)، امام هادی(ع)، امام حسن عسکری(ع)، امام زمان(ع) و اصحاب و تابعین درباره بخش دیگری از نشانه‏های ظهور به چشم می‏خورد. در جلد چهارم که مجموعه مطالب آن در سیصد و هجده صفحه تنظیم شده است، در دو بخش، به پیش گویی‏های کاهنان، ستاره شناسان، دانشمندان علم حروف و جَفر، اهل کشف و شهود و همین طور اخبار تورات و انجیل و دیگر کتاب‌های آسمانی درباره ظهور و نشانه‏های آن پرداخته می‏شود. لازم به ذکر است در پایان هر جلد، فهرست مطالب هر جلد به طور مجزا مورد اشاره قرار می‏گیرد.

« إلزام الناصب في إثبات الحجة الغائب»، نوشته على بن زين‏العابدين حائرى يزدى، تحليلى روايى و حديثى درباره اثبات وجود مقدس امام زمان حضرت مهدى( عج) و نيز پاسخ به شبهات منكران وجود حضرت است. كتاب در دو جلد و شامل ده فصل( غصن) مى‏باشد. نويسنده برپايه آيات قرآن كريم و احاديث و نيز اقوال علماى شيعه و اهل سنت، عموم مسائل مربوط به مهدويت را مورد بحث و بررسى قرار داده و وجود حضرت و نيز ظهور ايشان را امرى حتمى و يقينى دانسته است. وى به اين منظور نخست آن دسته از آياتى را كه ائمه اهل بيت عليهم السلام بر وجود امام مهدى( عج)، اوصاف، حالات و چگونگى ظهورش تطبيق داده‏اند، آورده است و آن‏گاه به نقل و شرح احاديث و اخبارى پرداخته كه از طريق شيعه و اهل سنت درباره ويژگى‏هاى امام مهدى( عج) و علائم و نشانه‏هاى آخر الزمان روايت شده است. از ديدگاه نويسنده زمين هيچ‏گاه از حجت خدا خالى نمى‏شود و امامت منصبى است خدايى و مشروط به بلوغ و تكليف نيست. او همچنين بر اين باور است كه خداوند در قرآن و نيز در كتاب‏هاى آسمانى پيشين از ظهور مهدى( عج) خبر داده و به دنبال آن رسول خدا( ص) و ائمه هم آن را پيشگويى كرده و از آن خبر داده‏اند. به باور وى، بنا به دلايل نقلى فراوان، امام مهدى( ع) متولد شده و هم اكنون در حال حيات است و بر اعمال و رفتار مردم و شيعيانش نظارت دارد. وى مشاهده امام مهدى( عج) در دوره غيبت كبرى را دليل اين ادعا دانسته و آن را با نقل رواياتى از اهل سنت مورد تأييد قرار داده است. آخرين فصل كتاب به بيان علائم عصر ظهور اختصاص يافته و در آن آيات و احاديث مربوط به اين موضوع مورد بررسى قرار گرفته است.

در قرن چهارم هجری و در منطقه ماوراءالنهر ابومنصور ماتریدی با انگیزه اصلاح و دوری از افراط و تفریط‌های اهل حدیث و معتزله، مکتبی را پایه‌گذاری نمود که از طریق شاگردان و آثار او، فرقه کلامی بزرگی را در اهل سنت با عنوان ماتریدیه پدید آورد. آن‌چه سبب امتیاز ماتریدی در جهان اسلام گردید، روش او در بررسی مسائل کلامی و مطالب علمی بود. او در تبیین آرای خود از عقل و نقل به‌قدر اعتدال بهره جست و از هرگونه زیاده‌روی پرهیز می‌کرد. اندیشه‌های کلامی ماتریدی در موارد متعددی با اعتقادات امامیه هماهنگی دارد که مشخصاَ می‌توان به حسن و قبح عقلی، محال بودن تکلیف به ما لایطاق، مختار بودن انسان، وجوب معرفت خدا از طریق عقل قبل از شرع، و تفسیر برخی از صفات خبری خداوند اشاره کرد. اگرچه ماتریدی با ارائه اندیشه‌های جدید از قبیل منابع معرفت، یکی از مشاهیر کلامی اهل سنت به‌شمار می‌رود ولی او آثاری در فقه، اخلاق و تفسیر نیز دارد که توجه به روش عقلی در کنار روش‌های نقلی از مهم‌ترین ویژگی‌های تفسیری اوست. مواردی مانند حجیت ظواهر قرآن، عدم تحریف قرآن، حجیت خبر واحد در آیات ‌الاحکام، جواز تفسیر و تأویل آیات، جواز تفویض در هنگام تعارض نص با عقل، و وجود مجاز، کنایه و استعاره در قرآن کریم را می‌توان از مهم‌ترین مبانی ماتریدی در تفسیر دانست. از آن‌جایی که قرآن، احادیث پیامبر(، روایاتی از اهل بیت(، اقوال صحابه و تابعین، و اقوال مفسران سابق، منابع تفسیری او را تشکیل داده‌اند، می‌توان گفت که روش‌های تفسیری او عبارت است از: تفسیر قرآن به قرآن، تفسیر روایی، تفسیر عقلی و اجتهادی. با توجه به تخصص ماتریدی در علم کلام، گرایش کلامی او در تفسیر کاملاَ آشکار است. او همچنین تلاش کرده است تا نظرات فقهی مذهب خود را با استفاده از آیات قرآن، اثبات نماید.

کتاب در مورد اثبات امامت از طرق کتاب خداست مخصوصا امامت امام علی و جوابیه محکمی است به موهومات و شبهات احمد الکاتب که منکر امامت و امامت امام زمان عج می باشد.