جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

معاد از نظر لغوی، از «عاد یعود»، گاهی به معنای مصدری (برگشتن)، گاهی به معنای اسم زمان (زمان برگشتن) و گاهی به معنای اسم مکان (جای برگشتن) و گاهی از صیغۀ «عود» به معنای برگشت به سوی چیزی، بعد از آنکه از آن چیز، منصرف شده بود؛ می‌باشد. اعتقاد به معاد، یکی از اصول ادیان ابراهیمی است که بلافاصله بعد از اعتقاد به توحید، مطرح شده و در قرآن کریم، در باره آن سخن رفته است؛ به گونه‌ای که حدود یک سوم آیات آن، در این زمینه می‌باشد. در باب اهمیّت معاد، می‌توان گفت: اعتقاد به این اصل، نقش مهمی در رفتار مسلمانان و میل آنان به نیکوکاری و دوری از کارهای ناشایست دارد. علاوه بر قرآن و آثار دیگر، علّامه مجلسی نیز در کتاب ارزشمند بحارالانوار، به مسئله معاد در قالب روایت‌های داستانی پرداخته که بررسی این روایات، در نوع خود، پژوهشی نو و بکر محسوب می‌شود. از این رو، تبیین ابعاد معاد، توسط روایات داستانی بحارالانوار، ضروری می‌نماید و هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی این روایات و تحلیل آنهاست. بر این اساس، در این پژوهش، با رویکردی توصیفی-تحلیلی به بررسی 27 داستان بهشتی و جهنّمی از کتاب مذکور، پرداخته شده که هر کدام از نظر موقف به 4 دسته تقسیم شده‌اند. مطالعه این روایات نشان می‌دهد که اهل بهشت و دوزخ در برزخ، از بهشتی بودن و جهنّمی بودن خود آگاهند و شیعیان و محبّان پیامبر و معصومین از آتش جهنّم در امان می‌باشند؛ زیرا جهنّم، جایگاه کافران، دنیا‌دوستان و دشمنان معصومین است. از این رو، این وجه از پژوهش از آن حیث اهمیّت دارد که کلام معصوم است؛ در قالب داستان که می‌تواند تاثیر شگرفی در زندگی بشر به همراه داشته باشد. پس تحقیق و کنکاش درباره چنین معمایی همواره از اهمیّت فراوانی برخوردار بوده، زیرا انسان خردمند هیچگاه نسبت به این سرنوشت محتوم، بی‌تفاوت نبوده است.

معجزه هر کار خارق العاده ای است که به اتکای قدرت خداوند و برای اثبات نبوت یا امامت انجام گیرد. این پژوهش با عنوان «تحلیل معجزات پیامبرﷺ از دیدگاه علامه مجلسی در بحارالانوار»، اقوال علامه مجلسی را ذیل روایات مربوط به معجزات پیامبرﷺ مورد تحلیل و بررسی قرار داده است. ایشان ذیل روایات مربوط به مشخص شدن زمان برخی قصص قرآنی که از منابع عامه انتخاب و نقل کرده است، با اینکه عدم اعتماد خود را نسبت به وثاقت این قبیل روایات نشان می‌دهد، اما دقت نظر دارد که انتخاب این روایات با عقل سازگار باشد. وی ذیل روایات مربوط به قیودات زمانی، ملاک و معیار برای شناخت دقیق زمان قصص قرار داده است. به اعتقاد ایشان علت استفاده از روایات عامه که دارای قیودات زمانی است، به عنوان مؤید در جاهای دیگر قابل استفاده است؛ چرا که ابهام برخی تاریخ ها را برطرف می‌کند. علاوه بر این علماء شیعه هم به نقل این روایات پرداخته‌اند و نکات موجود در این روایات متضاد با قوانین مربوط به معجزه نیست. همچنین استفاده از این ملاک و معیارها برای تعیین زمان قصص در باقی قصص موجود در بحارالانوار برای رفع نکات مبهم قابل استفاده است. شیوه‌ی جمع آوری مطالب در این پژوهش به صورت کتابخانه ای مورد توجه قرار گرفته است روش جمع آوری این پژوهش توصیفی- تحلیلی است