جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ینابیع الموده لذوی القربی کتابى است در زندگانى اهل‌بیت پیامبر(ص)، به‌خصوص حضرت على(ع) که توسط قندوزى یکى از عالمان اهل سنت در قرن سیزدهم هجرى نوشته شده است. مؤلف، هدف خود را از تألیف این کتاب، اداى دین به پیامبر دانسته است؛ زیرا خداوند، دوستى نزدیکان آن حضرت را مزد رسالت او مى‌داند. این کتاب مطالبى را درباره مناقب امیرالمؤمنین على(ع) و چند تن از اهل‌بیت پیامبر، مانند امام حسن و امام حسین و امام عصر نقل کرده است. قندوزى کتاب خود را بر اساس منابع مهم اهل سنت نوشته است. برخى از این منابع عبارتند از: صحاح سته، مناقب ابونعیم، مناقب ابن مغازلى، فرائد السمطین، مناقب خوارزمى. شیوه مؤلف، نقل از منابع پیش از خود است. مجموع ابواب کتاب، یک‌صد باب است که هر باب به موضوع خاص یا مطالب کتابى خاص مى‌پردازد. هرچند قندوزى از منابع مختلف و متعددى استفاده کرده و روایات خود را به آن کتب استناد داده و نام آنها را هم آورده است، لیکن در بخش‌هایى که یک باب را به کتاب خاصى اختصاص داده از آثار زیر بهره برده است: مقتل ابومخنف، الصواعق المحرقه، فصل الخطاب خواجه پارسا نجارى، دره المعارف بسطامى، الدر المنظم محمد بن طلحه حلبى، المطالب العالیه، المحجه فی ما نزل فی القائم الحجه و آثارى از این دست که بسیارى از آنها جزو منابع کهن و معتبر بشمار نمى‌روند. مؤلف در موارد زیادى یک روایت را تکرار کرده است. ینابیع الموده ترتیب و تنظیم خاصى ندارد؛ مثلاً در بین نقل فضائل على(ع) باب دیگرى درباره فضائل همه اهل‌بیت آورده و دوباره به مهدى پرداخته است. قندوزى در تألیف این اثر از منابع شیعه نیز استفاده کرده است. از اینکه مطالبى درباره حروف و خواص آنها بیان مى‌کند، پیداست که مؤلف علاقه‌اى به این موضوعات داشته است.

ترجمه و کوتاه شده کتاب ینابیع المودة لذوی القربی نوشته سلیمان بن ابراهیم قندوزی حنفی از عالمان و بزرگان حدیثی اهل‎ سنت در سده13قمری است. این خلاصه حاوی بخشی از احادیث نقل شده از منابع و متون حدیثی اهل سنت در صد باب، در منزلت، فضیلت و مقام اهل‎بیت پیامبر(ص) و جایگاه و مصادیق اهل‎بیت(ع) است. متن روایات در سمت راست و ترجمه آن در سمت چپ صفحات آمده است. روایات این کتاب شامل همان مضامینی است که در متون و منابع حدیث شیعه هم نقل شده است از جمله در باره شرافت نیاکان پیامبر روایاتی آمده سپس احادیث معروفی چون حدیث کشتی نوح، حدیث ثقلین، حدیث غدیر، حدیث منزلت و حدیث سد الابواب در باره فضائل و مقامات امام علی(ع) گزارش شده است. برخی از احادیث مربوط به فضائل امام علی و اهل بیت در ذیل آیات و تفاسیر مورد استناد قرار گرفته که در این کتاب هم بازتابی از این نوع روایات به چشم می آید. از جمله در ذیل آیه تطهیر، داستان و حدیث کسا در بیان منزلت پنج تن آل عبا مطرح گردیده است.در ادامه احادیثی در بیان دوست داشتن اهل‎بیت از منابع اهل‎سنت نقل شده است.در برخی ابواب کتاب، مدایح شافعی در باره اهل بیت مورد استشهاد قرار گرفته سپس به نقل از کتاب الصوعق المحرقه، مجموعه‎ای از روایات در باره مقام و برتری دیگر امامان شیعه از حضرت سجاد تا امام مهدی(ع) گزارش شده است. مطالب سپسین کتاب، بیان روایاتی در کرامات و معجزات حضرت مهدی و ظهور ایشان از منابع مختلف اهل ‎سنت است.

محبّت و دوستی با اهل‌بیت پیامبر بزرگ اسلام(ع) گزاره‌ای است که بیشتر مسلمانان، به جز خوارج، آن را پذیرفته‌اند و لذا تمامی مسلمانان از هر فرقه و دسته‌ای به خاندان رسول خدا(ع) مهر می‌ورزند و جرئت ابراز دشمنی با آنان را به خود نمی‌دهند. هر چند دشمنان اهل‌بیت(ع) کوشیدند که فضایل آنان را بپوشانند و از نشر احادیث رسیده از پیامبر اعظم (ص) در فضیلت ایشان جلوگیری کنند، لیک با وجود این، دوستان اهل‌بیت از عالمان سنّی و شیعه به نقل این احادیث و فضایل پرداختند و آن‌ها را منتشر کردند. یکی از این عالمان، دانشمند برجستة اهل‌سنت، سلیمان بن ابراهیم قندوزی است. کتابی که فراروی شماست ، اثر گران‌سنگ این دانشی مرد بزرگوار و محبّ اهل‌بیت(ع) است. این کتاب یکی از منابع معتبر و ارزشمند اهل سنت به شمار می رود که در مناقب اهل بیت (ع) نگاشته شده و مشتمل است بر یک مقدمه و یکصد باب.

على(ع) و شكوه غدير بر فراز وحى و رسالت ترجمه كتاب «ينابيع المودة» اثر سليمان قندوزى حنفى است. «ينابيع المودة» به زندگانى اهل‌بيت پيامبر بخصوص حضرت علی‌ عليه‌السلام مى‌پردازد. مؤلف، هدف خود را از تأليف اين كتاب، اداى دين به پيامبر دانسته است؛ زيرا خداوند، دوستى نزدیک ان آن حضرت را مزد رسالت او مى‌داند. ينابيع المودة بدون آنكه تنظيم خاص و فصل بندى كاملى داشته باشد مطالبى درباره مناقب اميرالمؤمنين علی‌ عليه‌السلام و چند تن از اهل‌بيت پيامبر مانند امام حسن و امام حسين و امام عصر عليهم‌السلام را نقل كرده است. قندوزى كتاب خود را بر اساس منابع مهم اهل سنت نوشته است. برخى از اين منابع عبارتند از: صحاح سته، مناقب ابونعيم، مناقب ابن مغازلى، فرائد السمطين، مناقب خوارزمى. محمدعلى شاه محمدى مترجم کتاب ینابیع المودة است. بنا به آنچه بر روى جلد کتاب آمده است، وى مؤسس و مدرس و مسئول مدرسه علوم دینیه ولى عصر و امام جماعت مسجد حمزه سیدالشهداء است. مترجم در پاورقى‌ها از ذكر منابع مؤلف صرف نظر كرده و دليل آن را در مقدمه چنين آورده است: «نظر به اينكه كتاب شريف ينابيع المودة مورد قبول تمام علما و فضلاى شيعه و سنى است، لذا در ترجمه آن از استخراج منابع بى نيازيم». مقدمه مترجم مربوط به سال 1361 شمسى است هر چند چاپ نخست اين ترجمه در نشر مهر قم به سال 1384 بر مى‌گردد.

ينابيع المودة لذوي القربی كتابى است در زندگانى اهل‌بيت پيامبر(ص)، به‌خصوص حضرت على(ع) كه توسط قندوزى يكى از عالمان اهل سنت در قرن سيزدهم هجرى نوشته شده است. مؤلف، هدف خود را از تأليف اين كتاب، اداى دين به پيامبر دانسته است؛ زيرا خداوند، دوستى نزديكان آن حضرت را مزد رسالت او مى‌داند.

شرف‌الدین علی حسینی اِسترابادی نجفی‌(م۹۶۵ ق)، معروف به شرف‌الدین استرابادی ‌، از علمای ‌امامیه قرن دهم قمری و از شاگردان محقق کرکی است. هرچند وی در نجف ساکن بود، اما اصل او از اِستراباد بوده است و شاید همانجا نیز متولد شده باشد. از آثار وی کتاب تاویل الآیات الظاهره(یا الآیات الباهره) فی فضائل العترة الطاهره و همچنین کتاب الفوائد الغرویه، در شرح الجعفریه استادش محقق کرکی می‌باشد. از تألیفات شرف‌الدین استرابادی، کتاب تأویل الآیات الظاهره(یا الآیات الباهره) فی فضائل العترة الطاهره است، که مشتمل بر احادیثی درباره نزول آیاتی از قرآن کریم ویژه اهل بیت پیامبر(ص) است. محتوای این کتاب بر وسعت اطلاعات حدیثی مؤلف آن گواهی دارد، چنانکه در جاهای مختلف این کتاب، بخش عمده تفسیر ابن جحام -که از منابع مهم تفسیری ‌امامیه است- نقل شده است. مؤلف همچنین از دیگر منابع مهم حدیثی امامیه، در جمع و تدوین این کتاب بهره برده است. این کتاب در دو نوبت، یک بار در قم به کوشش مؤسسه امام مهدی(عج) در ۲ جلد، و بار دیگر به کوشش حسین استاد ولی در ۱۴۰۹ق در قم، به چاپ رسیده است. خلاصه‌ای از این کتاب، که به جامع (کنز) الفوائد و دافع المعاند یا کنز جامع الفوائد معروف است، به شخصی به نام علم (یا علی) بن سیف بن منصور نجفی حلی منسوب است، که نسخه‌هایی از آن بر جای مانده است. این کتاب در ۹۳۷ق در مشهد تألیف شده است. درباره مؤلف کتاب اخیر، میان علمای امامیه تردیدهایی وجود دارد.