جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ردي است كه مؤلف در سال 1270 بر كتاب «كاشف اللثام» ابو اسماعيل دهلوي (كه در رد شيعه اماميه و دفاع از عمر بن خطاب نوشته بود) نگاشته است. (صدرائي خوئي) [مجلس شورا 38/355]

ردي است بر كتاب «الهداية» كه عده اي از مستشرقين امريكايي در سه جلد بر عليه مسلمانان نوشته اند. مؤلف كه از طرف حوزه عمليه تهران سخن مي گويد. در 24 ذيحجه 1323ق كتاب حاضر را تأليف نموده و كتابش را در پنج فصل قرار داده و در هر فصل بطور مختصر قسمتهايي از «الهداية» را آورده و رد نموده است. اين رديه بسيار مختصر و خطابي برگزار شده است. [مجلس شورا 26/239؛ الذريعة 10/231-236]

ردّيه اي است كه مؤلف بر كتاب فقه ابن تيميه نگاشته است. او مطالب واهي ابن تيميه را به شش موضوع دسته بندي و ردّ هر قسم را رساله اي ناميده و مجموع ردود ستّه نام گرفته است. عنوان اين بخشها چنين است: الرسالة الاولي: في ملتقطات ذلك الكتاب من مطاعن الشيعه؛ الرسالة الثانية: في ملتقطات ذلك الكتاب من سوء الادب؛ الرسالة الثالثة: في ملتقطات ذلك الكتاب من ذكر فضائل امير المؤمنين علي بن ابي طالب (ع 7)؛ الرسالة الرابعة: في ملتقطات ذلك الكتاب من بعض ما ذكره بعنوان الفضيلة الخلفاء و ما يجاب عنها؛ الرسالة الخامسة: في ملتقطات ذلك الكتاب من ذكر بعض مثالب الخلفاء و غيرهم؛ الرسالة السادسة: في ملتقطات ذلك الكتاب من منع زيارت القبور و منع البكاء علي الاموات. (صدرائي خوئي، علي) [ميراث مشترك ايران و هند 2/234؛ ]

متكلمان شيعي، ‌آثار چندي در رد «الصواعق» نصرالله كابلي نوشته اند كه اين كتاب از جمله آنهاست. عبدالعزيز دهلوي نيز بخش عمده اي از «تحفه اثني عشريه» را از كتاب «الصواعق» انتحال كرده است. [رايانه آستان قدس]

رديه اي است بر رساله جوابيه محقق حلي در مسأله اثبات المعدوم. رديه اي است با عناوين (قوله-قوله) بر رساله «اثبات اعاده المعدوم» محقق حلي (-672ق) - مذكور در همين فهرست- كه مؤلف در پايان رساله خواننده را به مطالب تفصيلي رساله پدرش ابوالقاسم عودي ارجاع داده است. آغاز كتاب: بسمله. قال الشيخ الامام العالم الفاضل الكامل المتقن المحقق المفنن العلامة شرف الدين ابو عبدالله الحسين بن ابي القاسم بن الحسين بن محمد العودي الأسدي الحلي عفا الله عنه: وقفت علي الجواب الذي أجاب به ابوالقاسم جعفر بن سعيد رحمه الله عن معتقد الاثبات هل هن كافر أو مؤمن‌، فرأيت قد تخطي الصواب و تعداه و تعاما عن الحق و تناساه، فأحببت ان ابين فيه غلطه و اكشف للناظرين سقطه ... . قوله في حكاية مذهبهم و تقرير اعتقادهم القدر و العلوم. انجام كتاب: و هذا النقض أوردناه علي جهة الاختصار، و ان كان قد خرج عن والدي متع الله الكافة بطول بقائه مسألة كبيرة في المعني فمن أرادها وقف عليها هناك ذكر فيها جميع ذلك ... النهايات. [عكسي مرعشي 3/214]

حقیقت اختیار امری وجدانی و بدیهی است و همه انسان‌ها آن را با علم حضوری بسیط می‌یابند، ولی تحلیل و تفسیر این حقیقت و تبیین تفصیلی آن بسیار دشوار است و از مسائل اختلافی بین اندیشمندان به‌شمار می‌رود. اخیراً برخی اندیشمندان مکتب تفکیک، با ردّ آموزه‌های فلسفی و عرفانی، تحلیلی از حقیقت وجدانی اختیار عرضه کرده‌اند که از جهاتی شبیه تفکر اشاعره است. این تحلیل با ‌اینکه با ظاهری عقلی ارائه شده، اشکالات عقلی فراوانی دارد که برخی از آنها به نوع تقریر پیروان مکتب تفکیک اختصاص دارد. در این مقاله، با روش تحلیلی و توصیفی نشان داده‌ایم که اندیشه مکتب تفکیک در زمینه حقیقت اختیار و اختیار حقیقی نادرست است و در نتیجه همه ادعاهایی که پیروان این مکتب بر این اندیشه بنا کرده‌اند نیز بی‌دلیل یا بی‌پایه و اساس به‌شمار می‌روند. شایان ذکر است که در این نوشتار، اولاً دیدگاه مکتب تفکیک را اندیشه‌های ارائه‌شده در کتاب «مسأله علم الهی و اختیار» در نظر گرفته‌ایم و ثانیاً از تکرار اشکالاتی که فلاسفه و متکلمان پیش از این در نقد این نظریه مطرح کرده‌اند، صرف ‌نظر نموده‌ایم.