جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

به دستور فتح علي شاه قاجار كه نامه كسي را كه شهادت بر ولايت را جايز نمي دانسته به سوي آن اخباري فرستاد و او پاسخ آن را در چهارده فصل نوشت، ساخته شده در بامداد روز شنبه تا نيمه همان روز پنجم جمادي الاول 1223در ري. مؤلف در مقدمه گويد: فتحعلي شاه قاجار فرماني باو نوشته بود براي او فرستاده و كه شخصي معروفي در منع از شهادت بر ولايت در اذان نوشته بود براي او فرستاد و ازو خواسته است كه جواب نويسد و وي اين رساله را در 14فصل در جواب نوشته است: در حاشيه بخط ديگر در معرفي آن شخص معروف نوشته شده: «شخص معروف شيخ جفعر بن خضر نجفي است» . مؤلف در پايان رساله نوشته است: «حقير اين چند كلمه برسبيل عجاله از صبح شنبه تا ظهر همان شنبه پنجم ماه جمادي الاول سنه 1223 در زاويه مقدسه عبدالعظيميه علي مشرفها آلاف تحيه نوشت تا عوام و اشباه ايشان در ضلالت نيفتند و خواص كه خود مستغني ميباشند متذكر شوند. . » اخباري در هر فصلي فقره اي از نوشته شيخ جعفر (كاشف الغطاء) را با عنوان «قوله» نقل كرده و سپس بتفصيل به پاسخ آن پرداخته است. (عبدالحسين حائري) آغاز كتاب: (بسمله) ‌اما بعد پس رسيد فرمان خاقان زمان و خديو دوران ... ابوالمظفر فتحعلي شاه خلد الله ملكه ... بسوي بنده خير خواه مؤمنان محمد بن عبدالنبي ... و محتوي بود ... بر ملفوفه اي كه شخص معروفي در خصوص منع از شهادت بر ولايت شاه اوليا تحرير فرموده و در ترويج اين امر استعانت از دولت قاهره كرده و خاقان زمان ... جواب كلمات او را از اين خاكسار خواهش فرموده بود چون وجوب شرعي مقرون به وجوب عرفي گرديد عقلي بهمرسانيد. . انجام كتاب: متذكر شوند و ما اردت الا الاصلاح ما استطعت ... ربنا لا تؤاخذنا ان نسينا او اخطانا ... فهب اني اقول الصبح ليلا - ايعمي الناظرون عن الضياء. [كتابخانه ملك 6/116؛ مجلس شورا 10/72؛ ذريعه 258: 14؛ فهرستواره منزوي 9/316]

ردي است بر كتاب «الهداية» كه عده اي از مستشرقين امريكايي در سه جلد بر عليه مسلمانان نوشته اند. مؤلف كه از طرف حوزه عمليه تهران سخن مي گويد. در 24 ذيحجه 1323ق كتاب حاضر را تأليف نموده و كتابش را در پنج فصل قرار داده و در هر فصل بطور مختصر قسمتهايي از «الهداية» را آورده و رد نموده است. اين رديه بسيار مختصر و خطابي برگزار شده است. [مجلس شورا 26/239؛ الذريعة 10/231-236]

شيخ احمد احسائي كه در مورد معاد جسماني صاحبنبظر است پس از مرگ از جانب منتسبان خود در معاد جسمانمورد استيضاح واقع ميشود و هر يك براي او ايراد مي گيرند پسر شيخ احمد كه بر مسلك پدر پيشرفته چون ايرادات مخالفنرا مي بيند بر آن ميشود كه رديه اي بر ايرادات مخالفان نويسد و پدر را تأييد كند حاصل كار او اين رساله است. (عبدالله انوار) [ملي 10/33]

كساني در عصر صفويه به حرمت تعبير از صاحب الزمان (عج) به اسم و كنيه « محمد و ابوالقاسم » ‌در هر زماني از عصر غيبت و در هر مجمع و مكان حتي در بلاد شيعه اگر چه تقيه و خوفي در ميان نباشد، فتوا داده اند. و در اين فتواي خود تا آن حد مبالغه كرده كه گفته اند كساني كه امام زمان‌ (عج) رابا اين الفاظ نام گذارند كافر و ملعون مي باشند. و در اين مورد رساله استفتائيه نگاشته اند. سلطان العلما (از علماي مشهور صفويه و وزير دربار شاه عباس اول، شاه صفي و شاه عباس ثاني) رساله حاضر را در پاسخ تفصيلي به رساله فتوائيه مذكور نگاشت و در آن احاديث و روايت را بررسي و شرح و تفسير نمود. (علينقي منزوي و حبيب الله عظيمي) [ملي 17/426]

يكي از شيعيان مقيم هند نامه اي به بحراني نوشته و در آن پيرامون شبيه سازي كه در عزاداري ها مرسوم است و همچنين بيان مقام شيخين، چنانچه در نوشته هاي وي ديده مي شود، اعتراض كرده او را با استدلال پاسخ مي گويد. اين رساله در ششم شوال 1306 بپايان رسيده است. (احمد حسيني اشكوري) [عكسي مركز احياء 1/206 و 2/360]