جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هوسرل در پژوهش ششم از پژوهش‌های منطقی، دربارۀ «شهود مقولی» بحث کند. در شهود مقولی با اضافه‌ای فوق بر ادراکات حسی مواجه‌ایم که در مرحلۀ انتقال ادراک حسی به گزاره‌ای، محمولی بدان افزوده می‌شود. مسئلۀ مقالۀ حاضر، تبیین جایگاه شهود مقولی و نسبت آن با ادراک از نظرگاه هوسرل در پژوهش‌های منطقی اوست. ضرورت و اهمیت این مسئله آن اندازه است که می‌توان آن را شالوده و سنگ‌بنای پدیدارشناسی و هر نظریۀ شناخت آینده دانست و حتی هایدگر آن را یکی از چهار موضوع اصلی پدیدارشناسی هوسرل برمی‌شمرد. روند بحث با توضیح تفاوت «ادراک»، «شهود»، «ابژه» و «پُرشدگی» آغاز می‌شود. سپس با استفاده از روش تحلیلی- توصیفی رابطۀ شهود مقولی با عناصر مقولی تفکر، تقابل افعال بسیط و مقولی، مراحل افعال در شهود مقولی تألیفی، نقش مهم احساس در شهود مقولی و در کنار شهود مقولی تألیفیْ، شهود ایدتیک بررسی خواهد شد. یکی از دستاوردهای این نوشتار، شرح مراحل سه‌گانۀ شهودهای مقولی تألیفی است: ادراک بسیط ابتدایی از کل، ادراکات تقسیم‌کننده به اجزای کوچک‌تر، و التفات تألیفی مقولی بالفعل. نوآوری این نوشتار در این است که از نظر هوسرل ما همان‌طور که از ابژه‌های حسی شهود داریم، شهود عقلی و شهود مقولی نیز داریم.

ترجمه ماشینی : پروژه پدیدارشناختی هوسرل در قرن بیستم، سنگ بنای فلسفه مدرن اروپایی است. جایگاه اخلاق برای میراث و مطالعه مداوم خود پدیدارشناسی اهمیت دارد. اخلاق و نیت عملی هوسرل یکی از مداخلات عمده جدید در این زمینه رو به رشد دانش پژوهی هوسرل را تشکیل می دهد و با تمرکز بر مجلداتی که هنوز به انگلیسی ترجمه نشده اند، دیدگاهی بی رقیب را در مورد مسئله اخلاق در فلسفه هوسرل ارائه می دهد. این کتاب چشم‌انداز تازه‌ای درباره بحث‌های اخلاقی راکد ارائه می‌دهد که حول مفاهیم نسبی‌گرایی و جهان‌شمولی می‌چرخند و بر اخلاق پدیدارشناختی فراتر از دوگانگی رایج روشن می‌شود.

ترجمه ماشینی : تفاوت‌های اصلی بین سنت‌های فلسفی معاصر که به‌طور آشکار به‌عنوان فلسفه تحلیلی و پدیدارشناسی شناخته شده‌اند، همگی به موضوع اصلی تأثیر متقابل بین پیش‌بینی و ادراک مربوط می‌شوند. نقد فرگه از روان‌شناسی منجر به این باور در سنت تحلیلی شده است که فلسفه می‌تواند با جدا کردن منطق و معناشناسی از هرگونه وابستگی به شهودهای ذهنی، به بهترین وجه از عقلانیت در برابر نسبی‌گرایی دفاع کند. بر اساس این تفسیر، تحلیل منطقی باید رابطه حس با ارجاع را بدون توسل به توصیفی از چگونگی شناسایی جزئیات از طریق ویژگی‌های درک شده آن‌ها توضیح دهد. تأکید هوسرل بر اولویت و اهمیت عینی ادراک، و بر تداوم بین مفصل بندی های اعتباری و تبعیض های ادراکی، این اعتقاد را در سنت پدیدارشناختی به وجود آورده است که تحلیل منطقی باید همیشه با توصیف شهودهای پیش اعتباری تکمیل شود. این تفاوت های روش شناختی به تفاوت های گسترده تری در پروژه های فلسفی تحلیل و پدیدارشناسی مربوط می شود. این دو سنت در واکنش به نقد فلسفه باستان و قرون وسطی که توسط بیکن، دکارت و هابز در آغاز دوران مدرن آغاز شد، مواضع متفاوتی اتخاذ کردند. رویکرد تحلیلی عموماً ترجیح مدرن برای عقلانیت محاسبه‌گر را تأیید می‌کند و به مقوله‌های پیشامدرن، مانند علیت صوری و شهود عیدتیک، مشکوک باقی می‌ماند. هدف آن ارائه گزارشی از هوش انسانی است که با تفسیر مدرن از طبیعت به عنوان مجموعه ای از موجودات و روابط قابل سنجش سازگار باشد.

ترجمه ماشینی : ادموند هوسرل بنیانگذار پدیدارشناسی و یکی از مهمترین فیلسوفان قرن بیستم بود. این مجموعه بهترین مقالات هفتاد سال گذشته درباره اندیشه هوسرل را در یک مکان در دسترس قرار خواهد داد. مجموعه‌ای از نوشته‌ها را گرد هم می‌آورد، که بسیاری از آنها در غیر این صورت غیرقابل دسترس هستند، که به عنوان کمک اساسی نه تنها در درک این فیلسوف بزرگ، بلکه در توسعه پدیدارشناسی او نیز شناخته شده‌اند.