جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: موضوع و هدف: پژوهش حاضر با هدف آشنایی با مهمترین کاربرد خودشناسی از دیدگاه علامه طباطبایی و هانری برگسون با نگاهی تطبیقی انجام شده است. روش و یافته‌ها: نتایج این پژوهش که با روش توصیفی- تحلیلی، تطبیقی و استنباطی انجام شده است، نشان می‌دهد که علامه طباطبایی و هانری برگسون از فیلسوفان برجسته شرق و غرب با ارائه راه‌حلی برای یکی از مهم‌ترین چالش‌های انسان مدرن، نگاهی جدید و عمیق را برای بازگشت انسان به خود مطرح می‌کند. این تحقیق در گام اول به دو حوزه تفکر در شناخت نفس و در کلی ترین نگاه به مولفه های غیر جسمانی خود، رابطه روح و بدن، تغییر در خود پرداخته است. و روح به عنوان عامل اصلی ادراک در آراء و اندیشه های علامه طباطبایی و برگسون با نگاهی تطبیقی. ابزار جمع آوری داده ها نرم افزار MAXQDA بود که برای افزایش دقت کدگذاری و دسته بندی داده ها استفاده شد. نتیجه‌گیری: علامه طباطبایی با توجه به نتایج به‌دست‌آمده، معرفت خدا را مهم‌ترین نتیجه و هدف نهایی خودشناسی دانسته و برگسون با نگاه شهودی به روح و از زاویه‌ای دیگر، تکامل خلاق را بهترین نتیجه معرفی کرده است. از این دانش

ترجمه ماشینی : این پایان نامه از بینش های کلیدی فلسفه هنری برگسون (1859-1941) برای ارائه مدل جدیدی از رابطه خدا با زمان استفاده می کند. فصل 1 مقدمه ای بر فلسفه برگسون در برابر پس زمینه راسل "فلسفه برگسون" است. این دو موضوع کلیدی را از برگسون در بحث من ارائه می دهد: رابطه بین زمان و مکان (فصل 2-4) و رابطه بین اراده آزاد و جبر (فصل 5). فصل دوم یک وظیفه دوگانه دارد. نخست، پاسخی برگسونی به استدلال مک‌تاگارت برای غیرواقعی بودن زمان ارائه می‌کند. دوم، از متافیزیک زیربنایی استدلال مک تاگارت استفاده می کند تا نشان دهد که دو قلمرو زمانی متمایز را می توان از فلسفه برگسون استخراج کرد: (i) la durée و (ii) یک نظم زمانی ریاضی که عموماً توسط فلسفه تحلیلی به عنوان سری B طبقه بندی می شود. فصل 3 این چارچوب دولایه را به هستی شناسی های زمانی در فلسفه تحلیلی مرتبط می کند. من استدلال می کنم که چنین چارچوبی از "ایده آلیسم هستی شناسانه درباره زمان" پشتیبانی می کند. من برای نسبی کردن وجود زمانی به نقاط متمایز یا مجموعه‌ای از نقاط فضازمان استدلال می‌کنم که منجر به وابستگی ذهنی رادیکال به گسترش زمانی اشیا می‌شود. فصل 4 به بررسی این موضوع می پردازد که چگونه هستی شناسی مبتنی بر دوری که در فصل 3 برای آن بحث شده است، بر رابطه بین خدا و زمان تأثیر می گذارد. من استدلال می‌کنم که فلسفه تحلیلی نتوانسته جنبه‌های هستی‌شناختی کلیدی رابطه خدا-زمان را به دست آورد و بازگشت به «دانش علی» الهی لازم است. من نشان می‌دهم که وجود اشیاء زمانی از دو منبع سرچشمه می‌گیرد: (1) جنبه زمانی وابسته به ذهن آنها و (2) ذات بی‌زمان آفریده الهی. فصل 5 این چارچوب را در مورد مسئله علم پیشین الهی و اختیار انسان اعمال می کند. من نشان می‌دهم که اگرچه نظریه برگسون می‌تواند از وجود آزادی انسان دفاع کند، اما اندیشه او باید با «علم علّی» الهی جایگزین شود تا دانایی الهی تضمین شود.

ترجمه ماشینی : این کتاب فلسفه هانری برگسون را به بحث های معاصر در متافیزیک و فلسفه تحلیلی دین پیوند می دهد. به طور خاص، این کتاب نشان می دهد که چگونه فلسفه زمان برگسون می تواند به مشکل پیش آگاهی و اراده آزاد پاسخ دهد. این پرسش که چگونه انسان‌ها می‌توانند آزاد باشند، اگر خداوند همه چیز را می‌داند، یک بحث همیشگی در فلسفه تحلیلی دین بوده است. راه حل این مشکل به شدت به آنچه که فرد در مورد زمان فکر می کند بستگی دارد. مسئله زمان در سیستم فلسفی برگسون مرکزی است. نویسنده در این کتاب کاربرد سیستماتیک اندیشه برگسون را در مسئله آزادی و پیش آگاهی ارائه می دهد. فصل اول بحثی درباره مفهوم مرکزی برگسون از la durée (مدت) ارائه می‌کند. دو فصل بعدی la durée را به رابطه زمان و مکان پیوند می دهد. در اینجا نویسنده پاسخی برگسونی به استدلال مک‌تاگارت برای غیرواقعی بودن زمان ارائه می‌کند و نظریه بدیع زمان مرتبط با تحلیل برگسون از تجربه زمانی را توسعه می‌دهد. سه فصل آخر به بررسی رابطه بین اختیار، جبر و علم پیشین الهی می پردازد. نویسنده نظریه آزادی برگسون را بازسازی می کند و نشان می دهد که چگونه عقاید اساسی نظریه های آزادی اراده معاصر را تضعیف می کند. نویسنده سپس استدلال می کند که فلسفه برگسون می تواند برای حل مشکل اراده آزاد و پیش آگاهی در فلسفه دین مورد استفاده قرار گیرد. این تک نگاری با گشودن راه هایی برای تحقیقات جدید در مورد برگسون و فلسفه تحلیلی دین، مانند فلسفه زبان دینی، رابطه بین خدا و روش، تجربه دینی، و کثرت گرایی دینی به پایان می رسد. هانری برگسون و فلسفه دین برای دانشمندان و دانشجویان پیشرفته ای که بر روی برگسون، فلسفه قاره ای قرن بیستم، فلسفه دین و فلسفه زمان کار می کنند، مورد توجه خواهد بود.

ترجمه ماشینی : برتراند راسل (۱۹۷۰-۱۸۷۲) فیلسوف، ریاضی‌دان، برنده جایزه نوبل ادبیات، فعال صلح‌جوی خستگی‌ناپذیر می‌دانست که چگونه در طول زندگی خود بازتاب منطق‌دان و عمل قرن را با هم ترکیب کند. این حجم کوچک از مقالات فلسفی (عرفان و منطق، عقل و شهود، وحدت و کثرت، زمان، خیر و شر) که در آغاز جنگ جهانی اول نوشته شده است، یکی از اولین آثار مهم نویسنده آینده دانش بشری است. .

فلسفۀ برگسون را گاه دوگانه‌انگار دانسته‌اند و گاه یگانه‌انگار. بهای جانبداری از هریک نیز نابوده ‌انگاشتن بعضی مفاهیم و تصریح‌های برگسون به نفع بعضی دیگر بوده است. در این میان، کسانی کوشیده‌اند فلسفۀ برگسون را هم‌زمان دوگانه‌انگار و یگانه‌انگار بخوانند، اما کوشش‌ها نه‌تنها نابسنده بوده بلکه بر دشواری‌های پیشین نیز افزوده است؛ زیرا گاه فلسفۀ برگسون را به فلسفه‌ای وحدت وجودی بازبرده و گاهی بر بنیادی دیالکتیکی استوار ساخته و گاه دیگر آن را به‌نوعی دوگانه‌انگاریِ متعارف بدل کرده است. ژیل دلوز، با طرح آموزۀ «تفاوت»، خوانشی از فلسفۀ برگسون به دست داده است که بر اساس آن فلسفۀ برگسون لحظات مختلفی از دوگانه‌انگاری و یگانه‌انگاری دارد که در هریک، دیرند «بیانی» دیگرگونه می‌پذیرد: از دوگانه‌انگاری مطلق به یگانه‌انگاری نهفته و سپس به دوگانه‌انگاریِ بازیافته. هدف این مقاله این است که ضمن برجسته کردن تفاوت اساسی خوانش دلوز با بقیۀ خوانش‌های وحدت وجودی یا دوگانه‌انگار یا دیالکتیکی از فلسفۀ برگسون، نشان دهد که توضیح نسبت این لحظات و به‌ویژه توضیح منطق گذارِ واپسین به دوگانه‌انگاریِ بازیافته مستلزم فراخواندن آموزه‌ای است که گرچه دلوز خود آن را پرورانده، در خوانش‌اش از برگسون آن را چندان برجسته نکرده است. به‌این‌ترتیب، مدعا این است که توضیح منطقِ تفکیک لحظه‌های فلسفۀ برگسون در خوانش دلوز و نیز منطق گذار از هریک به دیگری، به‌جای ملاحظۀ دو بیان از دیرند، مقتضی در شمار آوردن بیان سومِ دیرند همچون تفاوت فی‌نفسه است. این‌گونه است که بیان‌پذیری هریک از وجوه دیرند در سه گونه‌‌ تفاوت میسر می‌گردد: دیرند همچون امر ناب در تفاوت ماهوی، دیرند همچون امر فراگیر در تفاوت شدّی و دیرند همچون امر خلاق در تفاوت فی‌نفسه.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به بررسی اخلاق مربوط به زمانمندی می پردازد که در فلسفه های هانری برگسون، امانوئل لویناس و ژیل دلوز ظاهر می شود. این تز با تمرکز بر پیشنهادهای برگسون، لویناس و دلوز در مورد چگونگی تأثیرگذاری یک رابطه اخلاقی با زمان جدید، استدلال می‌کند که هر یک از آن مدل‌های اخلاقی یک رابطه مشکل‌ساز با تاریخ حفظ می‌کنند، و اینکه یک راه‌حل بالقوه برای این مشکل تنها است. در کارهای مشترک دلوز و گاتاری یافت می شود. با کاوش در نوشته‌های متافیزیکی برگسون، این تز استدلال می‌کند که برداشت برگسون از شهود به اندازه کافی با دلالت آن عمل با حوزه تاریخ هماهنگ نیست و این مشکلی را برای فلسفه اخلاقی برگسون ایجاد می‌کند. این تز سپس به دو منبع اخلاق و دین برگسون می‌پردازد تا استدلال کند که این متن، علی‌رغم اینکه ظاهراً شهود را تاریخی می‌کند، در واقع نمی‌تواند راه‌حلی برای مشکل تاریخ ارائه دهد که خود را در نوشته‌های متافیزیکی برگسون اعلام می‌کند. با انگیزه این شکست‌ها در اثر برگسونی، این پایان‌نامه سپس توجه خود را به دو برگسونی خودفروخته به نام‌های لویناس و دلوز معطوف می‌کند تا به میزانی که می‌توان گفت فلسفه‌های اخلاقی مربوطه آنها راه‌حلی برای مشکل برگسونی تاریخ ارائه می‌دهد، توجه کند. با کاوش در اخلاق زمانی لویناس در کلیت و بی نهایت و غیر از وجود یا فراتر از ذات، استدلال می کنم که لویناس از ارائه چنین راه حلی ناتوان است، زیرا فلسفه اخلاقی خودش به طور قطع درگیر رابطه ای مشکل ساز با تاریخ است، و علی رغم لویناس. ادعاهای صریح این است که اخلاق او فراتر از تاریخ است. سپس توجه خود را به دلوز معطوف می‌کنم تا استدلال کنم که علی‌رغم اینکه دلوز (مانند لویناس) قادر به حل این مشکل در تفاوت و تکرار نیست، در واقع در کار مشترک خود با فلیکس گاتاری در هزار فلات، راه بالقوه مثمر ثمری برای مذاکره در مورد آن ارائه می‌کند.