جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : آیا جامعه انسانی می تواند مانند یک موجود زنده دچار بیماری شود؟ و اگر چنین است، چگونه چنین ناراحتی خود را نشان می دهد؟ در این کتاب تامل برانگیز، فرد نیوهاسر ایده آسیب شناسی اجتماعی را توضیح می دهد و از آن دفاع می کند و نشان می دهد که توصیف جوامع به عنوان "بیمار" یا "بیمار" به چه معناست و چرا ما اغلب به سمت درک مشکلات اجتماعی به عنوان بیماری یا بیماری کشیده می شویم. بیماری ها او نشان می دهد که چگونه روسو، هگل، مارکس، و دورکیم - چهار فیلسوف کلیدی که به ندرت یک "سنت" را تشکیل می دهند - ایده آسیب شناسی اجتماعی را به روش های قابل مقایسه ای به کار می برند، و سپس ارتباط بین بیماری های اجتماعی و پدیده هایی را که متفکران ساخته اند بررسی می کند. معروف: بیگانگی، آنومی، ایدئولوژی و ناکارآمدی اجتماعی. کتاب او روشنگری غنی و قانع کننده هم از ایده بیماری اجتماعی و هم از اهمیتی است که برای دیدگاه های فلسفی جامعه داشته و دارد.

ترجمه ماشینی : «Formes élémentaires de la vie religieuse» (1912) امیل دورکیم از جمله «کلاسیک‌های» جامعه‌شناسی دین است و خود دورکیم بدون شک یکی از «بنیان‌گذاران» این رشته است. با این حال، در ادبیات ثانویه گسترده درباره دورکیم و «شاهکار» او، استقبال انتقادی از این اثر تاکنون چندان مورد توجه قرار نگرفته است. این پایان نامه مروری سیستماتیک از دریافت الهیاتی از اثر بین سال های 1912 و 1930 در زمینه فرانسوی زبان ارائه می دهد. از آنجایی که مطالعه دورکیم عمداً به عنوان یک ضربه علمی علیه برداشت های سنتی از دین و نشان دهنده مشارکت هدفمند در بحث های داغ در مورد رویکردهای جدید در تحقیقات دینی بود، بحث های انتقادی متکلمان، مناقشات مربوط به حاکمیت تفسیری در تحقیقات دینی را به این موضوع متراکم می کند. زمینه ای که کار در آن به وجود آمد. با پردازش دریافت انتقادی در پس زمینه بحث های معاصر در چارچوب علمی فرانسه و الهیات (کاتولیک)، "کلاسیک جامعه شناختی" به بستر فکری مبدأ خود باز می گردد. این نگاه به اثر به عنوان سهمی تاریخی در بحث به ما این امکان را می‌دهد که «روایت‌های بنیان‌گذار» کنونی و نیز شکل‌گیری یک قانون جامعه‌شناختی-تاریخی را به طور انتقادی زیر سؤال ببریم. آشکار می شود که فرآیند پیچیده تأسیس جامعه شناسی در فرانسه را نمی توان صرفاً به کار برجسته یک فرد نسبت داد، بلکه باید به شدت بر ویژگی مشارکتی تأسیس تأکید کرد. علاوه بر این، شرایط نهادی و فکری لازم برای «بنیانگذاری» موفق جامعه شناسی دین در آغاز قرن بیستم نیز باید به رسمیت شناخته شود. / امیل دورکیم «Formes élémentaires de la vie religieuse» (1912) به عنوان یکی از «کلاسیک‌های» جامعه‌شناسی دین به حساب می‌آید، در حالی که خود دورکیم بدون شک یکی از «بنیان‌گذاران» این رشته محسوب می‌شود. با وجود ادبیات ثانویه گسترده در مورد دورکیم و «شاهکار» او، استقبال انتقادی از آثار او نسبتاً کمی مورد توجه قرار گرفته است. این پایان نامه مروری سیستماتیک از دریافت الهیاتی از اثر بین سال های 1912 و 1930 در زمینه فرانسوی زبان ارائه می دهد. مطالعه دورکیم به عنوان حمله ای علیه برداشت های سنتی از دین و همچنین به بحث های داغ در مورد رویکردهای جدید در مطالعه دین کمک کرد. بنابراین، استقبال انتقادی از متکلمان در طول زمینه انتشار، بینش مهمی را در مورد اختلافات در مورد حاکمیت ها در مطالعه دین فراهم می کند. با ارزیابی مجدد این استقبال در پس زمینه بحث های تاریخی در جامعه علمی فرانسه و الهیات (کاتولیک)، «کلاسیک جامعه شناختی» به بستر فکری اصلی خود باز می گردد. در نظر گرفتن این کتاب به‌عنوان مشارکتی تاریخی در بحث‌ها، به ما اجازه می‌دهد تا «روایت‌های بنیان‌گذار» معاصر و نیز شکل‌گیری قانون در جامعه‌شناسی دین را به‌طور انتقادی زیر سؤال ببریم. با انجام این کار، آشکار می شود که فرآیند پیچیده تأسیس جامعه شناسی در فرانسه را نمی توان صرفاً به کار برجسته یک فرد نسبت داد، در عوض باید بر ماهیت مشارکتی تأسیس تأکید کرد. علاوه بر این، شرایط نهادی و فکری لازم برای «بنیان‌گذاری» موفق جامعه‌شناسی دین در آغاز قرن بیستم نیز باید مورد اذعان قرار گیرد.

پایه و بنیان شکل‌گیری علوم مختلف مبتنی بر منطق و روش‌هایی است که چگونگی تجزیه و تحلیل واقعیت‌ها را مشخص می‌سازند؛ از جملۀ آن‌ها منطق تکوینی است که دورکیم در علم اجتماعی خویش مدعی استفاده از آن است. به این معنا که در تحقیق واقعیت‌های اجتماعی لازم است از ساده‌ترین نمود پدیده‌های اجتماعی آغاز کرد تا از این طریق بتوان به انکشاف واقعیت‌های پیچیده در اجزای ساده دست یافت. این امر با نگاه به اصول فلسفی حکمت متعالیه رویکرد متفاوتی را رقم می‌زند. مقالۀ پیش‌رو با استفاده از روش کتابخانه‌ای و به شیوۀ اسنادی در صدد بیان این نکته است که هرچند توجه به منطق تکوینی در حکمت متعالیه موضوعیت دارد، اما نادیده‌گرفتن سایر سطوح معرفتی که نقشی پررنگ در تولید و پیشرفت علم دارند، باعث تقلیل‌گرایی، نسبی‌گرایی و ... می‌شود. در حکمت متعالیه با توجه به همبستگی طولی ادراکات، تنوع روشی، توجه به قصد کنشگران، توجه به اصول عقلی و ارتباط وثیق علم با متافیزیک، ثبات علم و حقیقت‌محوری آن با بازگشت به باورهای پایه تضمین می‌گردد.

ترجمه ماشینی : از زمان توصیف دورکیم از امر مقدس و بی‌حرمتی به‌عنوان «رقبای متضاد»، این دوگانگی شدید به گونه‌ای تنظیم شده است که «مذهبی بودن» تصاویری از زندگی سرشار از معنا و ارزش را تداعی می‌کند، در حالی که «سکولار بودن» تصاویری از یک زندگی را تداعی می‌کند. زندگی بی معنی، خودمحور و سطحی، که اغلب با مصرف گرایی مادی و محیط سرد و بی رحم طمع شرکتی مشخص می شود. در نتیجه، شناسایی به عنوان "نه مذهبی و نه معنوی" خطر انگ سطحی، غیرقابل اعتماد و غیر اخلاقی را دارد. درگیری‌ها و سردرگمی‌هایی که در فرآیند مذاکره درباره هویت غیرمذهبی/غیر معنوی، ناشی از ماهیت مبهم زبان دینی، از طریق مصاحبه‌های کیفی با 14 وزیر سابق و 1 وزیر ملحد - افرادی که مذهب ماوراء طبیعی هسته مرکزی آنها را تشکیل داده بود، مورد بررسی قرار گرفت. هویت، اما کسانی که تغییر دین داده اند و دیگر باورهای ماوراء طبیعی ندارند. رویکرد زبان‌شناسی شناختی Frame Semantics در فرآیند «کار هویت اپوزیسیون» به کار گرفته شد تا بررسی کند چرا از برچسب‌های هویت خاصی به دلیل ملاحظات چارچوب‌های شناختی برانگیخته شده توسط آن برچسب‌ها اجتناب می‌شود یا مورد پذیرش قرار می‌گیرند. از طریق روش مقایسه ای ثابت نظریه زمینه ای، مجموعه ای از مفاهیم نظری مفید از داده ها پدیدار شد. موانع متعددی برای ساختن یک هویت «سکولار اما نه سطحی» شناسایی شد و چارچوب مفاهیم نظری جدید برای معنا بخشیدن به آنها ایجاد شد: نابرابری حسی، نابرابری چارچوب، اشتباه هویتی، هویت خنثی‌شده، درهم‌آمیزی حس، و چارچوب‌های در هم آمیخته. چندین پیامد ناشی از این موانع مورد بررسی قرار گرفت: (1) پیامدهای ادغام حس و چارچوب های درهم آمیخته برای مطالعه دین. (2) عواقب قاب های درهم آمیخته برای اصطلاحات مذهبی. و (3) عواقب نفی قاب های درهم آمیخته برای کسانی که خود را غیر مذهبی، معنوی یا غیر مسیحی معرفی می کنند. علاوه بر این، چهار نوع کار هویت مخالف شناسایی و تجزیه و تحلیل شد: (1) کار هویت اجتنابی، (2) کار هویت ناهماهنگ، (3) کار هویت تطبیقی، و (4) کار هویت جایگزین. در نهایت، مفهوم قاب‌های ترکیبی برای ارائه تفسیر جدیدی از روایت کلاسیک افسون‌زدایی وبری به کار گرفته شد.

ترجمه ماشینی : ادعای اصلی پایان نامه من این است که کار تئودور آدورنو چارچوب ارزشمندی برای ارزیابی مجدد میراث فلسفی نظریه اجتماعی کلاسیک ارائه می دهد. نوشته‌های انتقادی فلسفی، جامعه‌شناختی و فرهنگی آدورنو در تعامل مداوم او با فلسفه ایده‌آلیسم آلمانی، و به‌ویژه با هگل، شامل بازاندیشی انتقادی درباره رابطه بین سوژه و ابژه، و بین فرد و جامعه است. من دو دلیل اصلی را برای اثبات ادعای خود بیان می کنم. اول این که کار آدورنو باید در چارچوب فلسفه کانت و هگل درک شود. به ویژه، نشان می‌دهم که نقد هگل از فلسفه کانتی، درک خود آدورنو از کار فلسفه و نظریه اجتماعی انتقادی را ساختار می‌دهد. در بخش اول پایان نامه، محتوای معرفت شناسی کانتی و نقد هگل را مرور می کنم (فصل 2). سپس نشان می‌دهم که رویه فلسفی انتقادی آدورنو مبتنی بر خوانش او از کانت و هگل است (فصل 3). دومین بحث اصلی من این است که تلاش آدورنو برای بیان نقدی بر نظریه اجتماعی کلاسیک به دلیل تعهدات فلسفی او با مشکل مواجه شده است. از طریق کنار هم قرار دادن نقد مارکس از فلسفه عملی هگل با نقد خود آدورنو از هگل (فصل 4)، نشان می دهم که تعهد آدورنو به منفی بودن دیالکتیک مستلزم برداشتی از نظریه اجتماعی است که به اندازه کافی به پیامدهای دگرگونی ماتریالیستی آن توجه نکرده است. کار آدورنو بر تقلیل هگل تکیه دارد که همچنان مشکل ساز و ناشناخته باقی مانده است. در مرحله بعد، من از خوانش تعهدات فلسفی خود دورکیم، از دریچه ایده آلیسم آلمانی، استفاده می کنم تا نشان دهم که نقد درونی آدورنو از دورکیم، آپوریایی را بازتولید می کند که به دنبال نجات آن است (فصل 5). در پایان پایان نامه (فصل 6)، من بحثی درباره موضوعات و مشکلات رایج تفسیر انتقادی-فلسفی آدورنو از نظریه اجتماعی کلاسیک به کار می برم تا بازنگری و تجدید میراث هگلی آن را پیشنهاد کنم.

ترجمه ماشینی: آن وارفیلد رالز استدلال می‌کند که، اگرچه کتاب «اشکال ابتدایی دین» دورکیم تاج دستاوردهای جامعه‌شناختی اوست، اما به‌طور مداوم مورد سوء تفاهم قرار گرفته است. رالز به جای اثری درباره دین بدوی یا جامعه شناسی معرفت، اظهار می دارد که تحلیل دورکیم تلاشی برای ایجاد یک مبنای معرفت شناختی منحصر به فرد برای مطالعه جامعه شناسی و روابط اخلاقی است. بر اساس تجزیه و تحلیل دقیق متن اولیه، این کتاب کمک مهم و بدیعی به بحث های معاصر درباره نظریه و فلسفه اجتماعی خواهد بود.

ترجمه ماشینی : از جمله روندهای فعلی در خودکشی شناسی که نویدبخش پیشگیری از خودکشی است، تمرکز بر حوزه های جدید برای کاوش تجربی و استفاده از روش های خلاقانه برای تعیین این پدیده ها است. یکی از این حوزه‌ها، دین، همراه با همتای مرموزتر آن، یعنی معنویت است. تحقیقات خودکشی مدت‌ها نشان داده است که افرادی که از نظر مذهبی درگیر هستند بیشتر از افرادی که درگیر خودکشی هستند محافظت می‌شوند، اما توجه کمتری به شرایطی داشته است که در آن مذهب یا معنویت نمی‌توانند مانع خودکشی شوند. در دهه‌های پس از مطالعه مشهور دورکیم در سال 1897، اکثر پژوهش‌های مرتبط با استفاده از معیارهای محدود دینداری به جای انجام تحقیقات روان‌شناختی نافذتر در مورد تجارب زیسته ایدیوگرافیک دین و معنویت، از آنجایی که با خودکشی تلاقی می‌کنند، رویکرد جامعه‌شناختی گسترده‌ای را اتخاذ کرده‌اند. این مطالعه کیفی روایی- پدیدارشناختی، همگرایی پیچیده دین/معنویت و خودکشی را با در نظر گرفتن این سوال اصلی پژوهشی خود بررسی کرد: «معنوان اقدام به خودکشی در طول زندگی خود چه تجربیاتی از دین/معنویت داشته اند؟» هشت بزرگسال در سراسر ایالات متحده که حداقل یک بار اقدام به خودکشی کرده‌اند، در مصاحبه‌های عمیق درباره نقشی که دین و/یا معنویت قبل، در حین و بعد از این اقدام داشته‌اند، شرکت کردند. داده‌ها بر اساس مقوله‌های به دست آمده از پرسش‌های مصاحبه کدگذاری شدند و با استفاده از مدل نظری رابطه دین-خودکشی ارائه‌شده توسط والی در سال 1964، به‌ویژه گزاره‌های آن مبنی بر اینکه مذهب می‌تواند باعث تشویق، ممانعت یا هیچ تأثیری بر خودکشی فرد نشود، تفسیر شد.